A real rat race!

Dag lieve mensen,
En er is alweer een week voorbij sinds mijn laatste verhaal. Ik moet even goed nadenken wat er allemaal weer is gebeurd, want ik raak de helft steeds kwijt!
Om weer even bij vorige week te beginnen, donderdagavond hebben we met de meiden lekker film gekeken. Alleen kwam in de avond Christine, een Amerikaanse vrouw, terug van een dagje veldwerk met het medisch team met een behoorlijk aangrijpend verhaal. Blijkbaar zijn ze op bezoek geweest bij een “ziekenhuis” in een van de dorpjes hier in de buurt en hebben daar de vreselijkste dingen gezien. Ze hebben zelfs iemand ter plekke zien overlijden terwijl ze nog stonden te praten over zijn medicijnen. Ook hadden ze een kind gezien in het dorpje dat in het vuur was gevallen maar de familie weigerde hem te laten behandelen. Ik zal de details maar achter wegen laten maar het was echt een vreselijke dag voor haar. Ik was er zelf helemaal ondersteboven van. Vooral omdat dit al de 3de persoon in mijn nabije omgeving die is overleden in de paar weken dat ik hier ben. Maar mensen gaan hier heel anders met de dood om. Omdat het zo vaak voorkomt hebben ze er ook veel meer vrede mee als iemand heen gaat. Voor mij was het contrast even echt te veel, wij zitten hier in een vrij luxe onderzoekscomplex terwijl om ons heen mensen sterven aan ziekten die voorkomen hadden kunnen worden. Dat werd me echt even teveel.

Maargoed, om even verder te gaan op wat vrolijkers; vrijdag ben ik met de meiden het veld in geweest opzoek naar lemuren. Het was een heerlijke ochtend en Tara (een van de nederlandse meiden) en ik hebben heerlijk door het bos gelopen vlak achter centre ValBio. De andere helft van de groep waren we kwijt geraakt omdat wij wat langzamer gingen maar dat was verder geen probleem want Tara kende het gebied gelukkig heel goed. Smiddags vonden we elkaar terug bij Belle vue, een mooi uitkijkpunt of ons dal waar we heerlijk hebben zitten zonnen en toeristen hebben geobserveerd. Dat was erg leuk om te doen. Je komt daar aan met zn 4en als researcher maar dat zien die toeristen natuurlijk niet. Dus toen Iris over het hek klom om een lemure te observeren (waar zij dus toestemming voor heeft) klommen al die toeristen achter haar aan. Dat mocht natuurlijk niet en ze keken erg gepikeerd toen ze door hun gidsen werden terug geroepen. Dat wekte bij mij een soort trots lachwekkend gevoel op.
Die avond hebben we een groepje op het dakterras hier gelegen om naar de sterren te kijken, want het was een heldere nacht. Dat sterren kijken hier is echt weer schitterend en deed me zo aan vorig jaar denken! Je ziet er zo ontzettend veel en natuurlijk allemaal andere sterrenbeelden. Dat vond ik erg leuk om op te zoeken want ik had van mama zo’n sterrenkaart gekregen om het mee te kunnen bestuderen en die werkt erg goed!
’s Avonds maar niet met de jongens mee naar de bar beneden in het dorp gegaan en daardoor ook de karaoke gemist hoorde we later! Maar dat vond ik opzich niet zo erg..

We hebben ons eigen avontuur gehad die nacht met een ongewenste bezoeker in onze kamer..
Ik werd wakker rond een uur of 2 omdat onze deur open stond. Nou slaap ik naast de deur dus ik kon zo de gang op kijken. Goed, ik de deur sluiten en weer proberen te slapen. Hebben ik zowat 2 uur wakker gelegen door allemaal rare geluiden in onze kamer.. Eerst hoorde ik een plastic zakje ritselen, wat alleminium folie, toen bewoog het kopje op de vensterbank en uiteindelijk voelde ik iets over me heen lopen.. Jawel we hadden bezoek van een gigantische rat.. Ik elke keer het bed uit, dat beest zoeken. Bleek hij via het raampje boven de deur en het touwtje ernaast op het bed boven mij te klimmen. Tijdens de werkzaamheden overdag in het gebouw hadden ze het raampje geschilderd en niet meer dichtgedaan en nu gebruikte de rat het steeds om door naar binnen te komen.. Dus uiteindelijk Iris en ik naar buiten om te kijken of we wat konden vinden om hem weg te jagen. Ik kom terug en kijk op het bed boven mij en onder de dekens uit steeds een kop en de rat kijkt mij aan met zo’n kop van; ga weg dit is mijn plekje. Nou daar was ik het dus niet mee eens. Ik ben aan de ene kant van het bed gaan staan met de deken schudden, de rat rent door de kamer. Eerst de verkeerde kant op maar toen recht door de deur naar buiten. Bam deur dicht, raampje dicht en voila! Een ratvrije kamer..
Uiteindelijk weer rustig kunnen slapen! Dachten we, om 7 uur stonden de werkers alweer in de muur van het gebouw te hameren.. In een half uur stond onze hele verdieping chagarijnig in de hal, dus toen zijn we maar gaan ontbijten.

Na het ontbijt met de hele groep lekker wezen zwemmen in de rivier en in de middag weer even naar het dorpje gegaan. Dat is elke zaterdag toch wel een beetje een ritueel geworden en erg ontspannend.
Zondag was het helaas minder mooi weer, het heeft de hele dag geregend en het was ongeveer 10 graden. Maar hier voelt het dan aan alsof het vriest! Gelukkig toen maar van de tijd gebruikt om computer werk te doen. En toen arriveerde onze study abroad groep al met amerikaanse studenten. Dat was wel gezellig, want voor die gelegenheid hadden ze een soort buffet klaargemaakt en hadden we leuke muziek tijdens het eten. Het is een gezellige groep maar ik moet er niet aan denken er nog 2 weken mee te moeten samenleven hier. We gaan namelijk ook met hun op onze tour richting het zuid westen. Daar kijken we natuurlijk wel naar uit en gelukkig hebben we ook wel vrijheid daar in. Het is opzich wel heel makkelijk zo’n georganiseerde reis en je ziet heel veel maar ik kijk wel uit naar de paar dagen aan het strand. Ik ga zeker een dagje duiken!

Ondertussen hebben we er ook nog een roommate bijgekregen en vanaf morgen is iedereen ook weer terug op het centrum van hun uitjes. Dat betekend heel veel mensen! En ik moet zeggen dat ik dan toch niet echt een heel sociaal aangelegd persoon ben. Ik vind het best gezellig voor even, maar ik ben toch wel gehecht aan mijn privacy en dat heb je hier nu niet meer. Maar ik neem af en toe gewoon even mijn toevlucht tot het dakterras of een ander plekje in de tuin om even op adem te komen.

De afgelopen dagen hebben we ook meegemaakt wat er allemaal mis kan gaan bij zo’n organisatie. Vooral de communicatie is erg verslechterd nu de technical directeur terug is naar de USA voor 2 maanden en Dr. Wright af en aan komt steeds voor een paar dagen, waardoor je met niemand echt een goed gesprek kan hebben. Dat is opzich voor mij niet erg, want bij mij verloopt alles eigenlijk prima. Het is vooral vervelend voor de mensen die net gearriveerd zijn! Maargoed, na morgen is dat hopelijk ook weer allemaal opgelost. En het is een goede ervaring er weer bij voor velen.
Ik heb net 3 dagen veldwerk achter de rug. Waarvan maandag in de regen, en dat werkt niet echt goed met pen en papier. Ik had Martina (kroatische studente) en Christina meegenomen om mijn werk wat te laten zien, maar we zijn tegen de middag maar met zowat bevroren vingers terug gegaan. Gelukkig was het de afgelopen 2 dagen mooi weer ondanks dat het snachts echt super koud is nu! Ik zit hier met trui en regenjas aan op de bank te schrijven en ik voel alweer mijn handen bijna niet meer!

Vandaag was echt een hele goede dag, ik heb zo’n mooi gebied gezien. Allemaal huisjes in een vallei met hun kleine akkertjes enzo. Helaas waren er maar weinig bomen maar het uitzicht was zo fantastisch! Ondanks dat ik maar 11 saplings heb kunnen terug vinden heb ik toch genoten van weer een divers gebiedje en ik probeer elke herinnering aan de diversiteit in mijn geheugen op te slaan. Natuurlijk waren er ook weer kinderen bij betrokken. Dat werd best een chaos toen Christina haar camera erbij pakte want toen wilde ze natuurlijk allemaal op de foto. Dat was wel een erg leuk gezicht, en ze liepen allemaal mee toen we het dorp weer uit gingen.
Op de terug weg zijn we trouwens nu wel in een zwerm sprinkhanen terecht gekomen. En dan zie je pas hoeveel het er kunnen zijn. Na 2 uur was de zwerm nog steeds niet helemaal de vallei overgekomen zoveel waren het er. En wij moesten er dwars doorheen, uiteindelijk heb ik er maar een spelletje van gemaakt en net zoals met duiven op de dam er dwars doorheen gerend.

Na 3 veldwerk dagen nu weer lekker een lang weekend. Nou ja, ik ga natuurlijk nog wel de natuur in maar dan niet voor mijn eigen onderzoek. Het is af en toe heel goed voor me om eens echte bomen te zien en niet alleen die ontboste gebiedjes die ze proberen te herbebossen (je krijgt trouwens daar wel een lekker kleurtje van in het open veld). In het bos kan ik altijd weer even op adem komen met het idee van ja dit gaat lukken, er is nog hoop voor het bos!
Nou ik denk dat dat het wel weer zo’n beetje was. Ik heb zelf af en toe het gevoel alsof mijn eigen harde schijf een beetje vol begint te raken van alles wat ik hier mee maak en zie! Ik wil eigenlijk niets vergeten en probeer maar niet steeds te denken dat ik overal eigenlijk maar 1 keer kom. Dat maakt het weggaan straks misschien wat makkelijk. Want ik zit alweer op een derde van mijn verblijf hier! Het gaat zo ontzettend snel. Na volgende week al helemaal met die vakantie erbij en daarna ik heel misschien nog mee reizen met de rest naar het noordwesten of oosten om wat gebieden daar te bekijken. Dat kan misschien ook wel een interessante aanvulling zijn voor mijn onderzoek. Zelfs als ik daarna terug komt heb ik nog een maand om de laatste gebieden hier te onderzoeken, mijn database compleet te maken en mijn draft report te maken. Een mooi vooruit zicht dus!
Mastua en veel liefs, Marloes