Zon, Kinderen en Broadway!
Blijf op de hoogte en volg Marloes
21 Mei 2013 | Madagascar, Ifanadiana
Hey daar,
Ik zat vanochtend te wachten tot er iemand komt de me kan vertellen waar ik heen zou kunnen vandaag. Natuurlijk kon ik juist niemand vinden die over de auto’s gaat en mijn technical team is ook niet op komen dagen. Achja, daarom kon ik mooi ondertussen een stukje voor mijn blog schrijven. Want ik ga soieso even mijn mening over kinderen bijstellen. Ik merkte dat ik er wel heel erg negatief over deed, maar sinds afgelopen zaterdag is dat wel weer een beetje omgeslagen.
Zaterdagochtend ben ik eerst met een paar mensen naar een mooi plekje bij de rivier geweest om te zwemmen. De andere moesten nog even een gesprek over een onderzoek voeren dus ondertussen kon ik mooi even de temperatuur van het water verkennen. En dat was erg koud..
Onze rots lag ver uit het bereik van toeristische paadjes en dat was heel erg fijn. We hebben daar zo’n 3 uur in de zon gezeten, waardoor ik erg bruin ben geworden, en wat rond gezwommen. Na de lunch smiddags zijn we naar het dorpje gelopen waar we wat inkopen konden doen en ik gelijk al even naar souveniertjes kon spotten. Toen om kwart voor 5 zijn we met een auto terug naar boven gegaan omdat er een uitvoering van de kinderen zou zijn die bij ons verbleven. Zij zouden de dag erna in het dorp optreden en dit was hun eerste try-out.
Ik ging er vanuit dat het een soort liedjes zingen zou zijn maar dit bleek toch niet helemaal waar. De kinderen hadden zelf een Malagasy sprookje uitgezocht om na te spelen en met behulp van hun begeleiders (een group broadway acteurs in opleiding) hebben ze er een geweldig toneelstuk van gemaakt. Alhoewel we er niets van konden verstaan begrepen we het verhaal toch wel aardig. De kinderen waren zo gepassioneerd aan het spelen en zingen dat we echt met ontroering hebben staan kijken. Toen het was afgelopen kwam eigenlijk het mooiste stukje. Onderdeel van het project was dat ze schoolspullen hebben gekocht voor de kinderen van de scholen hier in de buurt, die bijna niets hebben. Dus ze gaven tassen vol met schriften, potloden, wereldkaarten en leerzame spellen aan een zaal voor luisterende kindertjes. Toen gingen er op verschillende plekken toch wel even tranen lopen. Na afloop van de voorstelling hebben we nog een hele tijd met de begeleiders gepraat over het toneel stuk en hun project en we zijn er heel wat wijzer doorgeworden. De groep kinderen zelf blijken ook super arm te zijn. Ze komen uit de buitenwijken van Antananarivo en waren geselecteerd uit een grote groep om hieruit deel van te maken. We hebben kunnen zien hoe de leiders een band opbouwden met deze kinderen en hoe ze met elkaar communiceerden. Het heeft ons hier allemaal erg geraakt en we zijn blij dat we er wat meer over weten.
Zondag en maandag waren vooral luier dagjes waar ik wel wat computer werk heb kunnen doen maar voornamelijk heerlijk in het zonnetje heb gezeten! Zondagavond hebben we nog tot laat op de beneden verdieping gezeten en met de amerikanen gekletst, dat was een hele leuke avond. En maandagochtend hebben we afscheid van de groep genomen en ze uitgezwaaid. We zijn ook nog even geinterviewd voor hun film en na adres gegevens te hebben uitgewisseld gingen ze weer op pad om naar een ander optreden te gaan.
Gisteravond zijn we na het eten nog met de hele nederlandse groep een nachtwandeling gaan maken langs de weg. We hebben veel kikkers, kameleonnen, spinnen en een bijzondere gekko gevonden! Al weer flink wat foto’s kunnen maken, hopelijk kan ik ze snel hier opzetten.
Het was bij elkaar een heel bijzonder weekend en zo heb ik maar weer geleerd dat mensen echt anders kunnen zijn dan je ze van te voren had ingeschat.
Ik ga zo de professor van de wageningse studenten uitzwaaien. Hij is hier zo’n 10 dagen geweest om te kijken hoe alles verloopt en in die tijd ben ik echt wel gesteld op hem geraakt. Het zal raar zijn als hij weg is. Het is heel bijzonder om in zo’n korte tijd een goeie band op te bouwen met mensen, zoals ook bij de amerikanen. Het afscheid is altijd even jammer, maar ik blijf bij het punt dat je nooit weet wanneer je iemand weer zal tegenkomen. Ik heb ondertussen al aardig contacten opgebouwd met veel mensen, ook van mijn vorige reis.
Ik ben nu net terug van een dag veldwerk in Ampitavanana. We vertrokken uiteindelijk half 10 pas. Het was wel een goede veldwerkdag. De zon scheen volop dus helaas weer verbrand, maar we hebben al 181 van de 300 saplings gevonden en we zijn nog niet eens klaar! Morgen ga ik weer met de zelfde mensen naar het gebied terug om het af te maken. Dat is fijn, dan weet ik dus al wat me te wachten staat morgen. Donderdag en Vrijdag wil ik ook data verzamelen zodat ik weer mooi 3 gebiedjes deze week heb gedaan. Goed, ik ga een heerlijke douche nemen en daarna maar eens beginnen met data verwerken. Ik stuur jullie allen een mooi zonnetje op vanuit hier en tot snel!
Liefs, Marloes
Ik zat vanochtend te wachten tot er iemand komt de me kan vertellen waar ik heen zou kunnen vandaag. Natuurlijk kon ik juist niemand vinden die over de auto’s gaat en mijn technical team is ook niet op komen dagen. Achja, daarom kon ik mooi ondertussen een stukje voor mijn blog schrijven. Want ik ga soieso even mijn mening over kinderen bijstellen. Ik merkte dat ik er wel heel erg negatief over deed, maar sinds afgelopen zaterdag is dat wel weer een beetje omgeslagen.
Zaterdagochtend ben ik eerst met een paar mensen naar een mooi plekje bij de rivier geweest om te zwemmen. De andere moesten nog even een gesprek over een onderzoek voeren dus ondertussen kon ik mooi even de temperatuur van het water verkennen. En dat was erg koud..
Onze rots lag ver uit het bereik van toeristische paadjes en dat was heel erg fijn. We hebben daar zo’n 3 uur in de zon gezeten, waardoor ik erg bruin ben geworden, en wat rond gezwommen. Na de lunch smiddags zijn we naar het dorpje gelopen waar we wat inkopen konden doen en ik gelijk al even naar souveniertjes kon spotten. Toen om kwart voor 5 zijn we met een auto terug naar boven gegaan omdat er een uitvoering van de kinderen zou zijn die bij ons verbleven. Zij zouden de dag erna in het dorp optreden en dit was hun eerste try-out.
Ik ging er vanuit dat het een soort liedjes zingen zou zijn maar dit bleek toch niet helemaal waar. De kinderen hadden zelf een Malagasy sprookje uitgezocht om na te spelen en met behulp van hun begeleiders (een group broadway acteurs in opleiding) hebben ze er een geweldig toneelstuk van gemaakt. Alhoewel we er niets van konden verstaan begrepen we het verhaal toch wel aardig. De kinderen waren zo gepassioneerd aan het spelen en zingen dat we echt met ontroering hebben staan kijken. Toen het was afgelopen kwam eigenlijk het mooiste stukje. Onderdeel van het project was dat ze schoolspullen hebben gekocht voor de kinderen van de scholen hier in de buurt, die bijna niets hebben. Dus ze gaven tassen vol met schriften, potloden, wereldkaarten en leerzame spellen aan een zaal voor luisterende kindertjes. Toen gingen er op verschillende plekken toch wel even tranen lopen. Na afloop van de voorstelling hebben we nog een hele tijd met de begeleiders gepraat over het toneel stuk en hun project en we zijn er heel wat wijzer doorgeworden. De groep kinderen zelf blijken ook super arm te zijn. Ze komen uit de buitenwijken van Antananarivo en waren geselecteerd uit een grote groep om hieruit deel van te maken. We hebben kunnen zien hoe de leiders een band opbouwden met deze kinderen en hoe ze met elkaar communiceerden. Het heeft ons hier allemaal erg geraakt en we zijn blij dat we er wat meer over weten.
Zondag en maandag waren vooral luier dagjes waar ik wel wat computer werk heb kunnen doen maar voornamelijk heerlijk in het zonnetje heb gezeten! Zondagavond hebben we nog tot laat op de beneden verdieping gezeten en met de amerikanen gekletst, dat was een hele leuke avond. En maandagochtend hebben we afscheid van de groep genomen en ze uitgezwaaid. We zijn ook nog even geinterviewd voor hun film en na adres gegevens te hebben uitgewisseld gingen ze weer op pad om naar een ander optreden te gaan.
Gisteravond zijn we na het eten nog met de hele nederlandse groep een nachtwandeling gaan maken langs de weg. We hebben veel kikkers, kameleonnen, spinnen en een bijzondere gekko gevonden! Al weer flink wat foto’s kunnen maken, hopelijk kan ik ze snel hier opzetten.
Het was bij elkaar een heel bijzonder weekend en zo heb ik maar weer geleerd dat mensen echt anders kunnen zijn dan je ze van te voren had ingeschat.
Ik ga zo de professor van de wageningse studenten uitzwaaien. Hij is hier zo’n 10 dagen geweest om te kijken hoe alles verloopt en in die tijd ben ik echt wel gesteld op hem geraakt. Het zal raar zijn als hij weg is. Het is heel bijzonder om in zo’n korte tijd een goeie band op te bouwen met mensen, zoals ook bij de amerikanen. Het afscheid is altijd even jammer, maar ik blijf bij het punt dat je nooit weet wanneer je iemand weer zal tegenkomen. Ik heb ondertussen al aardig contacten opgebouwd met veel mensen, ook van mijn vorige reis.
Ik ben nu net terug van een dag veldwerk in Ampitavanana. We vertrokken uiteindelijk half 10 pas. Het was wel een goede veldwerkdag. De zon scheen volop dus helaas weer verbrand, maar we hebben al 181 van de 300 saplings gevonden en we zijn nog niet eens klaar! Morgen ga ik weer met de zelfde mensen naar het gebied terug om het af te maken. Dat is fijn, dan weet ik dus al wat me te wachten staat morgen. Donderdag en Vrijdag wil ik ook data verzamelen zodat ik weer mooi 3 gebiedjes deze week heb gedaan. Goed, ik ga een heerlijke douche nemen en daarna maar eens beginnen met data verwerken. Ik stuur jullie allen een mooi zonnetje op vanuit hier en tot snel!
Liefs, Marloes
-
21 Mei 2013 - 16:01
Nel:
Dat zonnetje is hier van harte welkom hoor, want alleen aan de bomen kun je zien welke tijd van het jaar het is. Brrrrrr. Ik ben blij dat je je mening over de kinderen wat hebt bijgesteld! Goed hoor die voorstelling en leuk om te zien. Met je veldwerk loopt het ook wel naar wens, denk ik. Allemaal goede berichten. Houden zo en het is leuk om te lezen. Groetjes van Nel -
21 Mei 2013 - 17:05
Mama:
We hadden je ervaringen al op de mail gelezen maar je schrijft ook nu weer een mooi stuk!
Fijn om te lezen en mooi dat we gisteren even elkaars stem hoorden (beeld was er nog niet bij), hopelijk kan dat nog eens.......Veel liefs uit een regenachtg Vorden,mamaxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx -
21 Mei 2013 - 18:49
Papa:
Heel ontroerend en goed om te lezen je refelctie over kinderen. Wat je eventuele master betreft go for it, Papa. -
22 Mei 2013 - 20:30
Wilma:
Hoi Marloes,
Pfff ik ben blij dat je inmiddels toch weer iets anders tegen kinderen aankijkt. Kinderen zijn echt wel leuk hoor!
Maar dat weet je inmiddels ook al wel.
Een beetje mooi weer van daar hiernaar toe zou erg fijn zijn. Dat missen we wel in Nederland.
Wilma -
23 Mei 2013 - 13:48
Els En Gertjan:
Uit de vorige reacties heb je al een beeld van ons weer kunnen krijgen. Het staat vast je nu beter daar kunt zijn. Tsja, kinderen, ze kunnen zo ontwapenend zijn. Bij sommigen is het alleen jammer dat ze later volwassen worden. Hoe is dat trouwens om steeds nieuwe mensen te ontmoeten, aan ze gewend te raken, gesteld op ze te raken en dan weer afscheid van ze te moeten nemen. Loop je hierdoor niet het risico dat jij je aan niemand meer durft te gaan hechten? -
27 Mei 2013 - 22:23
Christelle:
Hi Marloes,
Heb ik goed begrepen dat jij op dit moment in Ifanadiana verblijft? Lees net een gedeelte van je verhalen, leuk!
Mijn moeder heeft een jaar of 60 geleden haar jeugd in Ifanadiana doorgebracht en wil heel graag een keer terug. We hebben het er al een tijdje over, maar weten niet zo goed hoe dit aan te pakken. Het is iet de meest gangbare plek. We zijn allebei ervaren reizigers (mijn moeder uiteraard veel meer dan ik!) maar weten niet goed of het veilig genoeg is om met zijn tweeën daar naar toe te rijden, en te 'toeren'?
Ben daarom ontzettend blij jouw blog te lezen, super interessant. Ga straks even doorlezen, maar wilde je meteen een bericht sturen. En wat een interessanr werk doe je! Hopelijk kan je me iets meer vertellen over Ifanadiana en de mogelijkheden...
Ik hoor graag van je!
Groet,
Christelle -
30 Mei 2013 - 10:50
Marloes Fröling:
Voor Christelle;
Wat leuk om te horen! Nou zit ik zelf niet in Ifanadiana, maar vlak bij Ranomafana. Alleen Ifanandiana was voor dit blog de meest dichtbije plek om in te voeren. Ik ga binnekort wel naar Ifanadiana om daar ook een gebiedje te onderzoeken.
60 jaar geleden, dat is wel een hele tijd! Dat lijkt me super mooi om weer op te zoeken na zo lang. Het is inderdaad niet de meest gangbare plek, maar ik moet zeggen dat de reis me alles is meegevallen. En als je met zn 2en bent is het denk ik ook wel makkelijker en gezelliger. De autorit duurt wel ontzettend lang en je moet wel kunnen comminiceren met de mensen hier waar je heen gaat. Maar uiteindelijk is het bij mij best makkelijk gegaan. Als het goed is rijden er taxibusjes vanuit Tana naar Manakara aan zee en dan zou je onderweg kunnen uitstappen bij Ifanandiana.
Hartstikke leuk dat je mijn verhalen leest, ik hoop dat je er wat aan hebt. Het is echt geweldig om hier te verblijven en ik hoop dat jullie ooit eens besluiten naar Madagascar te gaan. Veel succes ermee en tot horens! Groetjes, Marloes -
05 Juni 2013 - 16:04
Jacob:
Heel erg tof die bladstaartgekko!! :o
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
