Avontuur, Bomen planten ennn.. Internet!!
Door: marloesfroling
Blijf op de hoogte en volg Marloes
20 Mei 2012 | Costa Rica, San Gerardo
Nou we hebben eindelijk weer internet hierboven op de berg! Ik had al een nieuw verhaal getypt op de computer om vandaag te posten en toen oppeens stond er gisteravond laat een kerel voor de deur die internet kwam maken. En na een half uur stonden wij weer in contact met de rest van de wereld!Hoera! Nou hieronder volgt dus het verhaal wat ik al had voorbereid. Veel plezier :)
Dag lieve mensen,
Het is weer eventjes geleden sinds mijn laatste blog. Dit komt helaas omdat wij nog steeds geen internet hebben hierboven in Cloudbridge! Ik moet nu alles veel beter plannen als ik internet gebruik in het hotel beneden, het cafeetje of in de stad. En dan komt een blog schrijven helaas toch wat lager in de lijst te staan. Maar nu vond ik het wel weer tijd worden om even een update te geven, ik ben inmiddels alweer bijna 2 weken terug in Costa Rica en er is weer veel gebeurd.
Allereerst, de terugreis uit San Jose verliep vrij soepel, het was een lange dag dus ik was erg blij die middag weer terug te zijn. Ik heb helaas die dagen daarna wel met een verkoudheid rondgelopen omdat het hier zoveel kouder is dan aan de kust! Wel gek hoor, verkouden zijn in een tropisch land. De eerste nachten waren ook verschrikkelijk omdat ik elke nacht wakker werd van de jeuk van mijn zandvlooienbeten! Dat slaapt erg onrustig..
De volgende dag ben ik al om 6 uur naar mijn studiegebied gegaan om te kijken hoe ver we zijn met voorbereiden. En dat was een hele verrassing, want terwijl ik weg was zijn de werkers verder gegaan met Karton uitspreiden en dus bijna alles was al klaar! Die dag het laatste plot afgemaakt met karton en ook de plastic plots zijn helemaal klaar. Die middag zijn we gaan helpen recycelen in een buurdorpje. Dat was een smerig karweitje want ze zijn hier dus helemaal niet gewend hun afval te scheiden, dus wij zaten tot onze ellebogen diep in iemand anders zijn troep.. Een zeer interessant en vermoeiend dagje dus.
Op woensdag zijn we naar San Isidro gegaan, een dag eerder dan gewoon omdat Tom een paar dagen terug ging naar de States voor een bruiloft. Dus wij zaten om half 8 in de auto en reden naar beneden. Dat werd nog een heel avontuur want we waren net voorbij San Gerardo toen oppeens ons acherwiel eraf vloog! Eerst dachten we dat we in een greppel zaten dus we reden nog een stukje door. Geluk bij een ongeluk dat het vlak voor een huis gebeurde en er kwamen gelijk mensen aan om te helpen. Super aardig, ze gingen zelf nieuwe bouten halen, want die van het wiel waren gewoon afgebroken! Na anderhalf uur konden we onze tocht weer vervolgen. Omdat we Tom achterlieten in San Isidro en we de andere truck ook moesten ophalen op de terugweg, mochten Holly (vrijwilligster uit de States van mijn leeftijd en nu dus ook mijn vriendin :) ) en ik de truck naar Cloudbridge rijden! Dat was echt super gaaf. Het was een automaat gelukkig dus dat hielp. Holly reed het eerste stuk en daarna mocht ik! Nou valt de weg hier een beetje moeilijk te beschrijven maar ik denk dat het nog het meest overeen komt met een hobbelige achtbaan, dus dat was een leuk avontuur. Die avond was minder leuk, Ken onze Ierse vrijwilliger werd ziek. Hij kon haast niet ademhalen van de pijn in zijn maagstreek. Uiteindelijk moesten Linda en Holly met hem naar het ziekenhuis in San Isidro. Ik bleef achter met Stefan (Duitse man, die hier al jaren elk jaar komt om de bomen in zijn gebied te onderzoeken). Dat waren 4 spannende uren want we hadden geen enkel contact met de anderen en we vreesden steeds het ergste. Maar uiteindelijk savonds laat kwamen ze terug, Ken onder invloed van veel medicijnen. Hij had opgezwollen ingewanden ofzoiets. Rond zijn maagstreek en nu was hij aardig verdoofd. Dus dat is allemaal goed afgelopen.
Het water blijkt ook niet meer zo goed te zijn hier boven dus nu moeten we alles steeds eerst koken wat een aardig karwei is.
Donderdag was een relaxed dagje, we hebben ook onze email kunnen checken bij het hotel. Die middag werd ik helaas ziek, waarschijnlijk van het water. Het was niet ernstig maar ik merk nu na 2 weken dat ik er nog steeds beetje last van heb. Iedereen hier in huis trouwens.
Vrijdag heb ik voor het eerst ooit een yoga les bijgewoond, dat was ook weer een hele ervaring. Ik had geen flauw idee dat het menselijk lichaam zich in zulke rare bochten kon wringen :p De spierpijn die daarna kwam had ik natuurlijk wel kunnen verwachten..
Die avond draaiden er een spaanse film in cafe Bambu en dat was wel een goede oefening. Eerst waren er Engelse ondertiteling, maar omdat het geluid slecht was en niemand het kon verstaan veranderde ze de ondertiteling naar Spaans halverwege de film. Tja toen begreep ik er natuurlijk helemaal niets meer van..
Zaterdag heb ik Holly geholpen met beschrijven van het bos langs een van hun wandelingen. Dat was ook goed om de spierpijn er een beetje uit te lopen. En ik heb weer een Quetzal gezien! En heel dichtbij dit keer. Eerst hoorde ik hem en toen ik wat rondzocht vond ik m in een boom langs het pad. Heb gelijk foto gemaakt en een filmpje.
Zondag was er weer een kleine markt in het dorpje beneden waar we heen gingen. Daar heb ik ook weer even van het internet gebruik kunnen maken. Het word steeds lastiger dat we hierboven geen internet hebben.. Zo heb je veel minder contact met de buitenwereld. Maar aan de andere kant kun je ook veel meer andere dingen bedenken om te doen. Omdat het moederdag was hadden ze een taart gemaakt voor alle moeders daar en uiteindelijk moesten Holly, Laura en ik er ook bij gaan zitten als “toekomstige” moeders. Moest daar toch wel om lachen :p
Zondagavond kwam Tom laat terug van de States, behoorlijk ziek.. Gaat nu beter met hem, maar nu is Linda weer ziek! Het heerst hier echt!
Maandag kwam Tom langs, hij zag eruit als een zombie, om mij een lijst te geven met al de boomsoorten die we gaan planten. Dus die avond heb ik een plantschema opgesteld.
Dinsdagochtend heb ik met stokken alle plekken gemarkeerd waar de planten moeten komen. Dat was een aardig karweitje. Het waren maar 4 van de 16 plots, maar we planten 25 bomen per plot. Dus dat waren 100 stokken die ik uit moest meten. De werkers brachten ondertussen de bomen naar boven.
Woensdag deed ik de laatste stokken terwijl Victor en Edgar begonnen met gaten graven. Omdat we boven op de berg niet genoeg hadden heb ik een stapel van 25 stokken naar boven gedragen. Ik ging dus weer als een slak de berg op :p Maar we hebben het geredt!
Donderdag was weer San Isidro dag, en toen hebben de werkers ook gaten in de 2 andere plots gegraven en meer bomen gestekt.
San Isidro was weer druk, er moest weer veel gebeuren. Tom kwam onder andere vlak voordat we er waren oppeens met zijn plan dat ik om 12 uur een taxi chauffeur genaamd Johnny Boldy moest zoeken en karton met hem moest ophalen naar Cloudbridge brengen. Dat paste niet echt in mijn eigen schema wat ik had voor die dag maar uiteindelijk is alles met een beetje stressen toch goed gekomen. Uiteindelijk ben ik toch in de stad gebleven voor een paar laatste dingetjes en toen zijn Holly en ik gevolgd door 2 enge mannen! Maar we hebben ze dapper duidelijk kunnen maken dat ze moesten “oprotten”. Dat vind ik nog steeds een van de dingen die niet leuk zijn in een stad hier. Al de aandacht van de mannen. Soms is het grappig als ze allemaal wat zeggen, maar zoiets als lastig gevallen worden is niet echt leuk. Maar ook dat kwam allemaal weer goed en na een lange reis waren we gelukkig weer veilig “thuis”. Savonds hoorde ik dat Tom en Linda vrijdag niet hier waren en of ik de werkers wilde uitbetalen. Natuurlijk zei ik, met mijn eigen geld? Nee natuurlijk niet, ik kreeg een zak met een aardig bedrag in vertrouwen. Die avond was even stressen want ik wilde vrijdag beginnen met planten maar nog niet alle boomsoorten waren aanwezig en ik hou er niet van om al half te beginnen als de rest nog niet klaar is.
Vrijdagochtend kreeg ik gelukkig hulp van Holly bij het communiceren met de werkers. En uiteindelijk toen we boven waren, waren alle soorten aanwezig en konden we dan eindelijk beginnen met planten! Omdat het mijn onderzoek is was ik de baas voor hun, maar dat voelde heel gek. De hele tijd wachtte iedereen op een signaal van mij, maar daar wende ik na een tijdje wel aan. We werkten hard door en met de extra hulp van Holly en Stefan waren we om 10 uur sochtends klaar. We hadden die ochtend 4 plots gedaan en dus 100 bomen geplant. En ik heen en weer rennen, aanwijzingen geven en alles regelen en helpen planten natuurlijk. Met een enorme glimlach op mijn gezicht! Want ik was erg blij dat we eindelijk waren begonnen met het planten en het is echt een heel mooi gevoel wat je krijg als je zo’n boompje in de grond stopt. Ik had echt een gevoel van wauw, ik ben begonnen met een nieuw bos creeeren. Die avond had ik weer voor het eerst in weken een spaanse les, wat uiteindelijk erg goed ging en daarna zijn Holly en ik naar beneden in het dorp gegaan om wat te eten en te drinken. We zouden Laura daar ontmoeten maar ze kwam niet opdagen, uiteindelijk halverwege de avond kwam ze uitgeput binnen. Bleek dat ze helemaal naar boven was gelopen naar Cloudbridge want door een communicatie fout dacht ze dat we ergens anders zouden ontmoeten. Tja dat krijg je zonder telefoonbereik en internet.. In dit geval was de engelse leraar Jeff ons tussenpersoon, maar omdat hij deze week een baan aangeboden kreeg in de States en daar gelijk op reageerde is het allemaal een beetje in de soep gelopen. Jeff is nu dus vertrokken helaas, we hebben hem niet eens gedag kunnen zeggen, tja zo gaan die dingen.
Nou en dan zijn we bij vandaag aan gekomen. Een heerlijke zaterdagmorgen, waar in ik eindelijk mijn blog aan het schrijven ben, die ik zondag dan online ga zetten. Het is weer een heel verhaal geworden en ik hoop dat het nog een beetje duidelijk is. De komende 2 weken is er niet veel te doen, behalve 300 stokken maken :p want we kunnen nog niet de overige plots beplanten. Ze geloven hier nogal in de kracht van de maan en de werkers zeiden dus dat we nog 2 weken tot de volgende keer moeten wachten want dan groeien de bomen beter. Wel een mooie gedachten, totdat Jeison uitlegde dat dat ook voor je haar geldt :p toen moest ik toch wel lachen.
Dit was het weer voor deze keer. Ik hoop jullie nu meer op de hoogte te kunnen houden nu we weer ineternet hebben. En dan misschien niet zulke lange verhalen meer maar meer kortere :p
Nog even een leuk feitje: Ik kan de weken dat ik hier nog ben al op 2 handen tellen :) Tot snel, Liefs, Marloes
Dag lieve mensen,
Het is weer eventjes geleden sinds mijn laatste blog. Dit komt helaas omdat wij nog steeds geen internet hebben hierboven in Cloudbridge! Ik moet nu alles veel beter plannen als ik internet gebruik in het hotel beneden, het cafeetje of in de stad. En dan komt een blog schrijven helaas toch wat lager in de lijst te staan. Maar nu vond ik het wel weer tijd worden om even een update te geven, ik ben inmiddels alweer bijna 2 weken terug in Costa Rica en er is weer veel gebeurd.
Allereerst, de terugreis uit San Jose verliep vrij soepel, het was een lange dag dus ik was erg blij die middag weer terug te zijn. Ik heb helaas die dagen daarna wel met een verkoudheid rondgelopen omdat het hier zoveel kouder is dan aan de kust! Wel gek hoor, verkouden zijn in een tropisch land. De eerste nachten waren ook verschrikkelijk omdat ik elke nacht wakker werd van de jeuk van mijn zandvlooienbeten! Dat slaapt erg onrustig..
De volgende dag ben ik al om 6 uur naar mijn studiegebied gegaan om te kijken hoe ver we zijn met voorbereiden. En dat was een hele verrassing, want terwijl ik weg was zijn de werkers verder gegaan met Karton uitspreiden en dus bijna alles was al klaar! Die dag het laatste plot afgemaakt met karton en ook de plastic plots zijn helemaal klaar. Die middag zijn we gaan helpen recycelen in een buurdorpje. Dat was een smerig karweitje want ze zijn hier dus helemaal niet gewend hun afval te scheiden, dus wij zaten tot onze ellebogen diep in iemand anders zijn troep.. Een zeer interessant en vermoeiend dagje dus.
Op woensdag zijn we naar San Isidro gegaan, een dag eerder dan gewoon omdat Tom een paar dagen terug ging naar de States voor een bruiloft. Dus wij zaten om half 8 in de auto en reden naar beneden. Dat werd nog een heel avontuur want we waren net voorbij San Gerardo toen oppeens ons acherwiel eraf vloog! Eerst dachten we dat we in een greppel zaten dus we reden nog een stukje door. Geluk bij een ongeluk dat het vlak voor een huis gebeurde en er kwamen gelijk mensen aan om te helpen. Super aardig, ze gingen zelf nieuwe bouten halen, want die van het wiel waren gewoon afgebroken! Na anderhalf uur konden we onze tocht weer vervolgen. Omdat we Tom achterlieten in San Isidro en we de andere truck ook moesten ophalen op de terugweg, mochten Holly (vrijwilligster uit de States van mijn leeftijd en nu dus ook mijn vriendin :) ) en ik de truck naar Cloudbridge rijden! Dat was echt super gaaf. Het was een automaat gelukkig dus dat hielp. Holly reed het eerste stuk en daarna mocht ik! Nou valt de weg hier een beetje moeilijk te beschrijven maar ik denk dat het nog het meest overeen komt met een hobbelige achtbaan, dus dat was een leuk avontuur. Die avond was minder leuk, Ken onze Ierse vrijwilliger werd ziek. Hij kon haast niet ademhalen van de pijn in zijn maagstreek. Uiteindelijk moesten Linda en Holly met hem naar het ziekenhuis in San Isidro. Ik bleef achter met Stefan (Duitse man, die hier al jaren elk jaar komt om de bomen in zijn gebied te onderzoeken). Dat waren 4 spannende uren want we hadden geen enkel contact met de anderen en we vreesden steeds het ergste. Maar uiteindelijk savonds laat kwamen ze terug, Ken onder invloed van veel medicijnen. Hij had opgezwollen ingewanden ofzoiets. Rond zijn maagstreek en nu was hij aardig verdoofd. Dus dat is allemaal goed afgelopen.
Het water blijkt ook niet meer zo goed te zijn hier boven dus nu moeten we alles steeds eerst koken wat een aardig karwei is.
Donderdag was een relaxed dagje, we hebben ook onze email kunnen checken bij het hotel. Die middag werd ik helaas ziek, waarschijnlijk van het water. Het was niet ernstig maar ik merk nu na 2 weken dat ik er nog steeds beetje last van heb. Iedereen hier in huis trouwens.
Vrijdag heb ik voor het eerst ooit een yoga les bijgewoond, dat was ook weer een hele ervaring. Ik had geen flauw idee dat het menselijk lichaam zich in zulke rare bochten kon wringen :p De spierpijn die daarna kwam had ik natuurlijk wel kunnen verwachten..
Die avond draaiden er een spaanse film in cafe Bambu en dat was wel een goede oefening. Eerst waren er Engelse ondertiteling, maar omdat het geluid slecht was en niemand het kon verstaan veranderde ze de ondertiteling naar Spaans halverwege de film. Tja toen begreep ik er natuurlijk helemaal niets meer van..
Zaterdag heb ik Holly geholpen met beschrijven van het bos langs een van hun wandelingen. Dat was ook goed om de spierpijn er een beetje uit te lopen. En ik heb weer een Quetzal gezien! En heel dichtbij dit keer. Eerst hoorde ik hem en toen ik wat rondzocht vond ik m in een boom langs het pad. Heb gelijk foto gemaakt en een filmpje.
Zondag was er weer een kleine markt in het dorpje beneden waar we heen gingen. Daar heb ik ook weer even van het internet gebruik kunnen maken. Het word steeds lastiger dat we hierboven geen internet hebben.. Zo heb je veel minder contact met de buitenwereld. Maar aan de andere kant kun je ook veel meer andere dingen bedenken om te doen. Omdat het moederdag was hadden ze een taart gemaakt voor alle moeders daar en uiteindelijk moesten Holly, Laura en ik er ook bij gaan zitten als “toekomstige” moeders. Moest daar toch wel om lachen :p
Zondagavond kwam Tom laat terug van de States, behoorlijk ziek.. Gaat nu beter met hem, maar nu is Linda weer ziek! Het heerst hier echt!
Maandag kwam Tom langs, hij zag eruit als een zombie, om mij een lijst te geven met al de boomsoorten die we gaan planten. Dus die avond heb ik een plantschema opgesteld.
Dinsdagochtend heb ik met stokken alle plekken gemarkeerd waar de planten moeten komen. Dat was een aardig karweitje. Het waren maar 4 van de 16 plots, maar we planten 25 bomen per plot. Dus dat waren 100 stokken die ik uit moest meten. De werkers brachten ondertussen de bomen naar boven.
Woensdag deed ik de laatste stokken terwijl Victor en Edgar begonnen met gaten graven. Omdat we boven op de berg niet genoeg hadden heb ik een stapel van 25 stokken naar boven gedragen. Ik ging dus weer als een slak de berg op :p Maar we hebben het geredt!
Donderdag was weer San Isidro dag, en toen hebben de werkers ook gaten in de 2 andere plots gegraven en meer bomen gestekt.
San Isidro was weer druk, er moest weer veel gebeuren. Tom kwam onder andere vlak voordat we er waren oppeens met zijn plan dat ik om 12 uur een taxi chauffeur genaamd Johnny Boldy moest zoeken en karton met hem moest ophalen naar Cloudbridge brengen. Dat paste niet echt in mijn eigen schema wat ik had voor die dag maar uiteindelijk is alles met een beetje stressen toch goed gekomen. Uiteindelijk ben ik toch in de stad gebleven voor een paar laatste dingetjes en toen zijn Holly en ik gevolgd door 2 enge mannen! Maar we hebben ze dapper duidelijk kunnen maken dat ze moesten “oprotten”. Dat vind ik nog steeds een van de dingen die niet leuk zijn in een stad hier. Al de aandacht van de mannen. Soms is het grappig als ze allemaal wat zeggen, maar zoiets als lastig gevallen worden is niet echt leuk. Maar ook dat kwam allemaal weer goed en na een lange reis waren we gelukkig weer veilig “thuis”. Savonds hoorde ik dat Tom en Linda vrijdag niet hier waren en of ik de werkers wilde uitbetalen. Natuurlijk zei ik, met mijn eigen geld? Nee natuurlijk niet, ik kreeg een zak met een aardig bedrag in vertrouwen. Die avond was even stressen want ik wilde vrijdag beginnen met planten maar nog niet alle boomsoorten waren aanwezig en ik hou er niet van om al half te beginnen als de rest nog niet klaar is.
Vrijdagochtend kreeg ik gelukkig hulp van Holly bij het communiceren met de werkers. En uiteindelijk toen we boven waren, waren alle soorten aanwezig en konden we dan eindelijk beginnen met planten! Omdat het mijn onderzoek is was ik de baas voor hun, maar dat voelde heel gek. De hele tijd wachtte iedereen op een signaal van mij, maar daar wende ik na een tijdje wel aan. We werkten hard door en met de extra hulp van Holly en Stefan waren we om 10 uur sochtends klaar. We hadden die ochtend 4 plots gedaan en dus 100 bomen geplant. En ik heen en weer rennen, aanwijzingen geven en alles regelen en helpen planten natuurlijk. Met een enorme glimlach op mijn gezicht! Want ik was erg blij dat we eindelijk waren begonnen met het planten en het is echt een heel mooi gevoel wat je krijg als je zo’n boompje in de grond stopt. Ik had echt een gevoel van wauw, ik ben begonnen met een nieuw bos creeeren. Die avond had ik weer voor het eerst in weken een spaanse les, wat uiteindelijk erg goed ging en daarna zijn Holly en ik naar beneden in het dorp gegaan om wat te eten en te drinken. We zouden Laura daar ontmoeten maar ze kwam niet opdagen, uiteindelijk halverwege de avond kwam ze uitgeput binnen. Bleek dat ze helemaal naar boven was gelopen naar Cloudbridge want door een communicatie fout dacht ze dat we ergens anders zouden ontmoeten. Tja dat krijg je zonder telefoonbereik en internet.. In dit geval was de engelse leraar Jeff ons tussenpersoon, maar omdat hij deze week een baan aangeboden kreeg in de States en daar gelijk op reageerde is het allemaal een beetje in de soep gelopen. Jeff is nu dus vertrokken helaas, we hebben hem niet eens gedag kunnen zeggen, tja zo gaan die dingen.
Nou en dan zijn we bij vandaag aan gekomen. Een heerlijke zaterdagmorgen, waar in ik eindelijk mijn blog aan het schrijven ben, die ik zondag dan online ga zetten. Het is weer een heel verhaal geworden en ik hoop dat het nog een beetje duidelijk is. De komende 2 weken is er niet veel te doen, behalve 300 stokken maken :p want we kunnen nog niet de overige plots beplanten. Ze geloven hier nogal in de kracht van de maan en de werkers zeiden dus dat we nog 2 weken tot de volgende keer moeten wachten want dan groeien de bomen beter. Wel een mooie gedachten, totdat Jeison uitlegde dat dat ook voor je haar geldt :p toen moest ik toch wel lachen.
Dit was het weer voor deze keer. Ik hoop jullie nu meer op de hoogte te kunnen houden nu we weer ineternet hebben. En dan misschien niet zulke lange verhalen meer maar meer kortere :p
Nog even een leuk feitje: Ik kan de weken dat ik hier nog ben al op 2 handen tellen :) Tot snel, Liefs, Marloes
-
20 Mei 2012 - 14:15
Papa:
Een schitterend verslag goed dat het planten nu begonnen is. Een hele ervaring om "baas"te spelen maar het went weet ik uit eigen ervaring. Fijn dat internet weer aangesloten is en kijk uit voor het combineren van yoga en spaanse les dat geeft vreemde resultaten, liefs je vader. -
20 Mei 2012 - 14:30
Mama:
Ik denk dat het nog 5 keer volle maan is als jij in Cloudbridge bent.......hopelijk genoeg voor al die boompjes.
Fijn,weer een mooi verhaal. Hier zijn de meeste nestkastjes bezet,meest koolmezen maar ook een bonte vliegenvanger. Niet zo spectaculair als wat jij ziet maar het is ook genieten.....xxxxxxmama -
20 Mei 2012 - 19:52
Wilma:
Hoi Marloes,
Leuk weer wat te lezen. Een heel verhaal zeg. Nu heb je je eigen bos daar. Je moet straks vast nog een keer terug om te kijken hoe hard het groeit! Je bent inderdaad al zo weer terug. Ook wel leuk hoor om na zo'n lange tijd weer in Nederland te zijn. ;) Het is hier nu mooi weer. Hoewel het op dit moment terwijl ik nog lekker buiten zit in de verte een beetje rommelt. Maar ook de komende week zullen we hier mooi weer krijgen.
Succes verder nog met je bos. -
20 Mei 2012 - 20:06
Theo:
Denk je eens in: Als jij er niet meer bent staat daar een bos met woudreuzen die jij hebt gepland en/of geplant. Dat is een bijzondere gedachte. Om welke bomen gaat het eigenlijk? Is het productiebos of een combi met inheemse soorten tbv natuurontwikkeling? En hoe zit dat met die maan-invloed op het planttijdstip. Kun je eens vragen aan die werkers van wie ze die wijsheid hebben en hoe het komt dat ze beter groeien bij bepaalde maanstanden. Ik ken wel iets dergelijks vanuit de BD-landbouw. Daar wordt bij allerlei teelthandelingen ook rekening gehouden met de stand van de maan en andere hemellichamen. Gelukkig gaat hier het hemellichaam 'zon' wat meer schijnen. Krijgen we eindelijk een beetje voorjaar. In mijn tuin wil het allemaal nog niet zo erg groeien, behalve de slakkenpopulatie dan. Hebben slakken soms ook iets met de maan?
Groet, Theo -
23 Mei 2012 - 01:16
Jacob Nugteren:
Mooi verhaal weer Marloes. Beetje de manager spelen! Ik wou dat ik wat dat betreft ook wat meer zinnige taken had. Lijkt me ook zeker geweldig om je “eigen” bos te planten. -
24 Mei 2012 - 17:09
Marloes Fröling:
Wat we willen bereiken bij cloudbridge is het terugbrengen van het orginele cloudforest dat daar eerst groeide. Ik plant dus verschillende inheemse bomen aan daar maar ook een soort fruitbomen om meer vogels te lokken. Voornamelijk pionier bomen, dit zijn de snel groeiende bomen die normaal als eerste op een open plek verschijnen. En ook secundaire bomen die daarna komen, zoals eiksoorten en nog veel meer die later een stabiel bos vormen. Nou gaat mijn onderzoek over methodes om het onrkuid te onderdrukken dus op elk van de 16 plots die ik plant groeien precies de zelfde bomen, zodat ik later kan vergelijken welke het beste doen.
Dat verhaal met de maan is wel interessant, ik heb zojuist deze week het antwoord gehoord van een klasgenoot van mij. Het schijnt dat wat de maan met het water doet, eb en vloed, ook een beetje gebeurd met het water in de planten. Dus met volle maan trekt het het water in planten wat meer aan waardoor deze beter groeien. -
24 Mei 2012 - 17:10
Marloes Fröling:
Nou snap ik alleen nog niet dat dit ook met je haar kan gebeuren :p -
24 Mei 2012 - 19:09
Theo:
Misschien als je een waterhoofd hebt? -
25 Mei 2012 - 10:04
Papa:
Het is waar dat de maan aantrekkingskracht uitoefend dus ook op het water in ons zelf en in planten.
Volle maan is niets anders dan een volledig door de zon beschenen oppervlak (van de aarde uit gezien dan).
Ten zij bij vollemaan de maan altijd dichter bij de aarde staat (dat weet ik niet) is er geen relatie tussen volle maan en toegenomen aantrekkingskracht. Dus verder zoeken. -
25 Mei 2012 - 18:29
Papa:
De d is een vertyping sorry -
26 Mei 2012 - 08:11
Theo:
Dit wordt een polemiek over maanstanden: We hebben springvloed (lees: Het water aan onze kant van de aardbol wordt extra hoog opgetrokken) als de maan en de zon in dezelfde richting trekken (ook de zon trekt aan het water). Dat is bij nieuwe maan het geval. Bij nieuwe maan (nieuw omdat het het begin is van een nieuwe maancyclus) staan de zon en de maan dus op 1 lijn vanuit de aarde gezien. De nieuwe maan zie je dus niet want de verlichte kant bevindt zich aan de achterkant. Als er dus een soort van opwaartse waterbeweging (sapstroom) bij bomen is moet je daar misschien bij het planten rekening mee houden. Ik kom niet zo goed uit het vollemaan effect: Zon en maan trekken ieder in tegenovergestelde richting. Hoe dat de sapstroom beïnvloedt is me niet duidelijk. -
26 Mei 2012 - 13:08
Qiwi:
Om mee te doen met het maanverhaal, wij moeten er elke dag rekening mee houden wat betreft eb en vloed, maar gelukkig hebben we daar gewoon een schematje voor!
Ik vond het heerlijk weer een lekker lang verhaal te lezen, Martin de kingfisher leest ook gezellig mee vanaf mijn schouder.
Hopelijk komt er snel weer een moment waarop we allebei bliksemsnel internet hebben, dan kunnen we even skypen :) Kuskus, Je vriendje -
26 Mei 2012 - 13:28
Stephanie:
Hé Marloes, eens even je verhalen gescand (poeh best veel haha) en volgens mij heb je het erg naar je zin of niet? Gaaf om te lezen en de foto's te bekijken...succes nog daar en geniet zoveel als je kunt.
Groeten uit Lochem!!! -
05 Juni 2012 - 06:00
Nils:
Dat is niet echt een fijne link geworden, maar de hele url dus.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
