Werken, ontspanning en weer ziek..

Hoi allemaal,
Dat is weer eventjes geleden zag ik. Maar dat krijg je als de tijd hier voorbij vliegt en elke keer als je wat wilt gaan schrijven er iets anders tussenkomt waardoor je het vergeet..
Maar nu geen excuus meer, want ik heb namelijk een griepje te pakken waardoor ik vandaag op de veranda heb doorgebracht. En toen vond ik het toch wel weer hoog tijd om even te laten weten hoe het gaat. Met mij wel weer wat beter hoor!

Zoals ik vertelde moesten we na het planten de vorige keer 2 weken wachten tot de volgende lading vanwege het gebeuren met de maan. Voor wie daar meer over wilt weten, lees bij mijn vorige verhaal de reacties maar ;)
Dus de week erna ben ik twee keer terug gegaan om van de bomen die had geplant de hoogte op te meten, de diameter en hoeveel blaadjes ze hebben. Dit is de startmeting. Dit ga ik nog een keer herhalen over 4 weken zodat ik resultaten heb voor mijn onderzoek. Ik ben bang dat er nog niet veel verschil in zal zijn, maar ja het zijn resultaten en ik heb ze nodig om al een soort conclusie te kunnen trekken. Die week vertrok ook Stefan, onze duitse onderzoeker, wat erg jammer was want het is een aardige kerel van wie ik aardig wat heb kunnen leren over de bomen hier.

Aan het einde van de week ben ik nog een keer naar yoga gegaan! Ik moet zeggen het ging soepeler dan de vorige keer en na de les had ik zelfs het gevoel dat ik kon vliegen! Goed genoeg over dat, anders denken jullie vast dat de griep mij aardig te pakken heeft genomen.
Die zaterdag heb ik een soort van evaluatie gesprek gehad met Tom om even te bespreken hoe alles loopt en hoe het verder gaat en dat ging goed allemaal.

Zondag zouden we een reservaat in de buurt gaan bezoeken om te kijken hoe het daar in zijn werk gaat. We zaten om 8 uur in de auto opweg naar beneden toen Ken opeens weer ziek werd. Hij had het zelfde als de vorige keer en omdat we toch al in de auto zaten zijn we maar gelijk doorgereden naar het ziekenhuis. In plaats van een wandeling in het reservaat te maken hebben we die dag 7.5 uur bij het ziekenhuis doorgebracht. Maar er bleek niets uit de onderzoeken te komen. Hij heeft 2 keer aan het infuus gelegen en toen was alles weer goed. Het was een lange dag maar gelukkig hadden we er mooi weer bij, dus ons dagje op het grasveldje voor het ziekenhuis doorgebracht en iedereen daar geobserveerd. Waaronder 2 keer een gevangene met bewakers die ook naar het ziekenhuis moest! Het enige positieve aan Ken zijn "ziekte" was dat de symptonen nog overduidelijk waren toen we aankwamen en het was dus niet zo moeilijk uit te leggen wat hij had. De vorige keer was het namelijk al bijna weer over toen ze eindelijk bij het ziekenhuis kwamen. Maar goed, medicijnen mee en maar hopen dat het niet weer gebeurd over een paar weken..
Nu ik ervaring heb met een buitenlands ziekenhuis ben ik echt superblij met die in Nederland. Want ook al ruiken die eng en is het niet fijn er te zijn, alles is beter vergeleken met een ziekenhuis in centraal amerika hoor! Laat ik het zo beschrijven: de onderzoekskamer zag er een beetje uit als een speelhoek in de peuterspeelzaal. Alles wat niet rond slingerde was in slordige stapels opgestapeld en gelabeld met een etiketje in het regenboog lettertype van Word!
Maar genoeg over ziekenhuizen.

De maandag erna ben ik met Victor de berg opgegaan om chemicalien te spuiten. Nou ja, ik coordineerde en Victor had de sprayer. Nu was ik wel zijn baas, maar zelfs na 2 keer te hebben aangegeven dat het nodig was, weigerde hij alsnog om zijn masker te dragen. Tja en wie ben ik dan om een 60 jarige man te dwingen in een taal waarin we niet goed kunnen communiceren.. Dus uiteindelijk maakte ik maar gebruik van het masker als het me niet lukt snel uit te wind te gaan staan..

Dinsdag hadden we een afspraak met iemand van het reservaat Chirripo. Ze willen nu een aantal keer overleggen om te kijken hoe ze met cloudbridge kunnen samenwerken met bijvoorbeeld onderzoeken. Dat was wel interessant om bij te zijn.
Voor de rest heb ik die vrijdag al 2 plots voorbereid met markeringen waar de gaten moeten worden gegraven voor de volgende lading planten (en op de terugweg hebben Holly en ik een groep van 10 Kapucijnen apen gezien! Dat was gaaf!). En na een rustig weekend zou het dus vandaag het idee zijn geweest weer hard aan het werk te gaan.

Maar dat ging dus wat anders dan geplaned.
Gisteren zouden we opnieuw een poging doen om dat andere resrevaat te gaan bezoeken. En net toen ik mijn tas en alles had gepakt kwam Tom vertellen dat de man van het reservaat er helemaal niet was en dat we dus die dag naar de markt in het dorpje zouden gaan. Achja dat vond ik niet zo'n punt want sinds ik was verhuisd naar het grote huis die vrijdag had ik niet zo goed geslapen door allergische reacties en had dus niet zo'n zin in een lange wandeling.
Om 8 uur zondagochtend komen Linda en Tom ons dus ophalen om naar de markt te gaan, hadden ze besloten naar beneden te gaan lopen en terug! Aaah! Nou goed, een wandeling zou me wel goed doen dacht ik. De heen weg was geen punt naar beneden. En de markt was heel gezellig. Maar de terugweg was verschrikkelijk! Alsof ik totaal geen conditie meer had. Die middag kreeg ik dan ook griepverschijnselen. En vanacht had ik bijna niet geslapen. Vanochtend heb ik de werkers wat instructies gegeven, maar ben uiteindelijk zelf weer mn bed in gekropen want ik kon nauwelijks op mijn benen staan. Nu voel ik me al weer een stuk beter, alleen nog wat warmte en koude aanvallen en mijn keel doet nog pijn. Ik hoop dus morgen weer te gaan werken, want ik loop nu een beetje achter op mijn eigen schema en dat voelt niet zo fijn! Maar het idee is om woensdag en vrijdag weer te gaan planten, dus daar heb ik wel zin in.

De komende 2 weken is het nog even hard werken en daarna nog een paar metingen uitvoeren. Dan is het idee om nog een weekje er tussenuit te gaan om Jorn in het noorden te bezoeken en misschien nog wat van nicaragua te zien. En als ik terug ben heb ik nog 3 weken waarin ik het meeste aan mijn rapporten zal gaan werken. En gek genoeg kijk ik daar ook wel naar uit.
Het schiet al aardig op met mijn tijd hier en het is nog steeds leuk. Wat minder is dat Holly me al gaat verlaten over 2 weken, ik zal haar erg gaan missen want ze is echt mijn vriendin hier geowrden. Het zelfde geldt voor Laura die eind juni weg gaat, maar zij komt weer terug in Augustus. Helaas ben ik er dan niet meer. Gisteren is Rick gearriveerd, een vogel onderzoeker voor zijn stage in de States en dat lijkt me wel een aardige kerel. De komende weken zullen er nog meer mensen arriveren dus ik ben benieuwd. Eenzaam zla he tniet worden.. Helaas :p want ik moet zeggen dat ik aardig aan mijn privacy gewend was geraakt. Achja dit zal ook wel weer wennen. Nou Hasta luega mensen en tot over een paar weekjes weer!
Liefs, Marloes