Nicaragua! een hele ervaring erbij..

Hoi Allemaal!
Ik zit in Nicaragua! Yes, weer een vlaggetje op dit blog erbij! Het is hier pas ochtend maar nu al heel erg warm dus ik lig lekker in een hangmat een beetje wakker te worden :)
Ik ben hier samen met Jorn en Charlotte. Zij is een collega van Jorn die met ons mee is gegaan omdat ze haar visum moest verlengen. Ik ben er heel erg blij mee want haar niveau spaans is een stuk beter dan dat van ons en we hebben het nu al heel hard nodig gehad!
Het is weer eventjes geleden dat ik heb geschreven dus ik zal even in mijn geheugen graven om te kijken wat ik te vertellen heb..

Nou de week nadat ik klaar was met planten heb ik eigenlijk niet zo veel gedaan. Ik was voornamelijk een beetje mijn motivatie kwijt omdat het zwaarste werk nu af was. Maar ik heb me wel vermaakt die week. Ook heb ik al goed aan mijn rapporten gezeten.
Donderdag toch de stad ik kunnen gaan. Moest ook wel omdat ik mijn horloge moest laten repareren. Door al het vocht hier was het mechanisme stuk gegaan. Maar nu werkt hij weeer toppie en is nu echt waterdicht gemaakt :p

Die vrijdag heb ik mezelf gedwongen om samen met Holly op te staan om 4.15! Zij moest ook de zelfde berg op dus dat leek me wel goede motivatie om mee te gaan. En het is nog gelukt ook! Ik was lekker om half 10 die ochtend al klaar met mijn werk voor die dag dus dat was erg fijn.

Zaterdagochtend ben ik voor de fun nog een keer zo vroeg opgestaan om Holly te helpen met haar werk hier. Dat werd een erg leuke en gezellige wandeling. Die avond zijn we nog naar beneden gelopen om met de anderen in het dorp wat te drinken. Iedereen had weer nieuwe mensen uitgenodigd dus nu zat ik uiteindelijk met 7 amerikanen in een kroeg :p Er bleek een verjaardagsfeest van iemand uit het dorp te zijn. Maar toen we binnen kwamen besefte we dat het woord feest hier toch wat anders inhoud. Je ziet zo'n 10 tico's aan de bar hangen, de dj draaid muziek die wij herkennen als van zo'n 5 jaar geleden, gaat helemaal uit zijn dak, terwijl de dansvloer leeg is :p Dus wij vonden dat we daar maar eens verandering in moesten brengen en zijn de dansvloer opgegaan. Was een gezellige avond. En het naar boven lopen daarna was niet eens zo erg.

Zondag zijn we weer naar het marktje in het dorp gegaan en die avond kwam Ryan (vrijwilliger van cafe Bambu) bij ons slapen, want op maandag zijn hij en Holly chirripo gaan beklimmen en nu was hij al een stuk hoger op de wandeling zodat hij dat niet in de ochtend hoefde te doen. Die nacht erg slecht geslapen dus ik voelde me totaal niet lekker de volgende dag. Ben toen maar niet de berg opgegaan maar het was ook nog niet echt nodig.
Toen we die middag wat gingen eten zagen we onderweg een jonge miereneter! Dat was wel bijzonder, want zelfs Tom had die nog nooit gezien in Cloudbridge.
Die ochtend hadden we afscheid van Linda genomen die voor 3 maanden weer terug ging naar Canada. Tom ging haar wegbrengen naar San Jose en liet aan mij de leiding over op Cloudbridge! Dat voelde wel gaaf. Ik mocht die middag de 2 nieuwe fransen vrijwilligers met de truck uit het dorp ophalen en rondleiden.

Dinsdag ben ik metingen gaan doen op mijn plots en heb de 2 franse meiden op een wandeling gestuurd (in opdracht van Tom hoor). Woensdagochtend had ik voor het eerst sinds tijden weer een spaanse les wat aardig goed ging. Die middag zijn we met zn alle gaan recycelen. Dat houd voornamelijk in, blikjes klein stampen en sorteren. Was best leuk om te doen!
En toen was donderdag aangebroken, de dag dat Holly weg ging. Die ochtend hebben we nog gezellig langs de watervallen gewandeld en wat gekke foto's gemaakt. Toen om 11 uur ging Tom haar wegbrengen en ik ging mee. We dachten dat dat in het dorp was, maar bleek dat Tom naar San Isidro moest dus konden we helemaal meerijden. Helaas gaan de bussen hier nog steeds niet op de aangegeven tijd op de website, dus kwamen we er achter dat haar bus pas 3 uur later kwam. Maar we hebben nog wel gezellig een uurtje in de stad kunnen rondhangen en wat gedronken. Toen kwam Tom mij weer ophalen bij het busstation en moesten we toch echt afscheid nemen...

Vrijdag was mijn dag van vertrek aangebroken richting het Noorden en om 8 uur konden Laura en ik een lift krijgen naar San Isidro van Jenny en Pedro van cafe Bambu. De reis verliep best goed en we waren al rond de middag in San Jose. Daar hebben we een beetje rondgehangen in het hostel want het begon keihard te onweren en regenen. Maar tegen de avond zijn we wat gaan eten en hebben we de stad weer een beetje verkend.
Zaterdagochtend zijn we vroeg met de bus richting vulkaan Poas gegaan. Dat was erg toeristisch maar wel super gaaf om te zien. Daar nog een rondwandeling gemaakt en om half 3 ging de bus weer terug.

Op zondag scheidde onze wegen en ik ging richting het Noorden naar Jorn toe en Laura bleef nog in San Jose om familie te bezoeken en later die week naar de caribische kust te gaan. Maar ik zie haar aankomende zondag nog even om afscheid te nemen, want dan vliegt ze terug naar de States.
Mijn reis verliep aardig goed. De bus reed alleen niet rechtstreeks dus ik moest in Canas overstappen wat eventjes uitzoeken was. Ik heb ook wel weer mezelf beter leren kennen want ik had vorig jaar nooit verwacht dat ik mezelf in het buitenland met bussen zou kunnen redden.. En nu.. ik reis gewoon heel Costa Rica rond met dat beetje spaans wat ik kan en er is nog niets totaal verkeerd gegaan! Ben daar best wel eventjes trots op :)
Maar goed, toen was ik in Tilaran waar ik werd opgepikt door Jorn en zijn baas met de auto. Toen werden we naar het huis van Jorn gebracht in Tierras morenas. Daar heb ik 2 nachtjes geslapen. Zijn host, Alicia, is echt super aardig en heel erg actief. Met een combinatie van Engels/spaans heb ik prima kunnen communiceren met haar. En ze kookt ook erg lekker!

Omdat Jorn nog 2 dagen moest werken voordat we naar Nicaragua konden vertrekken heb ik zelf even plannen gemaakt. Maandag ben ik naar het plaatsje La Fortuna geweest waar de gigantische vulkaan Arenal staat en heb daar gezwommen in de waterval. Het enige nadeel was is dat het me een wandeling van 2 uur in de volle zon kostte omdat ik dacht dat ik dat wel eventjes kon lopen. Ik heb nu eindelijk ervaren hoe fijn het is om wekbrauwen te hebben, want zweet in je ogen is echt niet fijn! :p Totaal uitgedroogd en oververhit kwam ik eindelijk bij de waterval aan waarna het een heerlijke verkoeling was om er in te kunnen springen :) Het enige jammere was dat het nogal toeristisch is en dat er in totaal wel 3 groepen amerikaanse bimbo meisjes gillend in het water zijn gegaan.. Heerlijk om te observeren en te bedanken dat ik mezelf nooit zo belachelijk heb gemaakt (denk ik :p)
De wandeling terug was nog steeds warm maar wel naar beneden dus dat was makkelijker. En ik kon zelfs een lift krijgen van Jorns andere baas die toevallig in dat dorpje was. Dat scheelde me weer 2 uur terug met de bus.

De omgeving daar is zo anders dan wat ik ben gewend in Cloudbridge. Het is veel platter wat het ook weer opener maakt en dat is wel fijn. Je voelt je dan niet zo ingesloten en kan meer genieten van het overzicht. Jammer is wel dat er veel minder bossen zijn en veel platteland, maar daar word aangewerkt. Onder ondere door Jorn zijn organisatie. Zijn baas liet me onderweg de touwen zien die zijn geplaats om de apen en luiaard veilig naar de overkant te kunnen laten gaan. Dat was heel interessant om te zien.
Die avond weer lekker gegeten en wat van Alicia's zelfgemaakte Baileys gehad! (jaja goed leventje daar)

Dinsdag ben ik weer vroeg met de bus naar Tilaran geweest omdat ik naar Monteverde wilde gaan. Ik moest helaas 5,5 uur wachten op de bus want die rijden maar 1 x per dag. Dat betekende dus ook dat ik daar moest overnachten want er rijd geen bus terug. Uiteindelijk na een lange dag kwam ik om 3 uur daar aan. Onderweg heb ik een amerikaanse vrouw, Elizabeth, leren kennen die uiteindelijk met me mee ging, want ik zou worden opgehaald door een vriend van Alicia die ik dus totaal niet ken, dus het voelde fijn om iemand bij me te hebben. In Monteverde wilde ik graag zo'n canopy glide tour doen maar ik dacht dat het daar al veel te laat voor was. Gelukkig niet, dus werden we gelijk daarna toe gebracht en konden we bij een groep aansluiten. Daar ook twee nederlandse meiden leren kennen dus het was erg gezellig. De zipline was echt super gaaf. Het was een baan van 11 kabels waarmee je over en door de bossen zoefde! Aan het eind kon je ook nog in de superman stijl gaan, dus liggend op je buik met je armen gestrekt! En als allerlaatst kon je een Tarzan swing doen, dit was een vrije val van 45 meter met een slinger aan het eind. 1 ding weet ik nu zeker, ik ben echt een adrealine kick verslaafde nu, want ik heb me zo gigantisch vermaakt dat ik continue met een grote glimlach door de bossen zweefde. Helaas begon het halverwege te regenen en wanneer het regent in de tropen, regent het ook hard. Helaaml doorweekt dus.. En het is de enige trui die ik mee had :p Achja ik ben niet van suiker, dus had nog steeds heel veel plezier.
Na de tour waren we dus erg nat en moe, we konden met een busje mee rijden. Die bracht eerst wat mensen naar een plek voor een night tour. En toen dachten wij, ach waarom niet he. Dus zijn we ook maar uitgestapt en hebben we in het donker een wandeling van 2 uur gemaakt met een gids. Hele interessante dieren gezien, zoals mijn eerste luiaard, een wasbeertje, schorpioen, heel veel insecten en jawel een echte roodknie vogelspin! Yes! Ik voelde alleen nogal wat medelijden met de luiaard omdat er zo'n 35 camara's in zn gezicht werden gedrukt... toeristen.. Daar ergerde ik me wel erg aan, want niemand daar had verstand van natuur ofzo (behalve natuurlijk de gidsen), dat leverde af en toe wel comische reacties op. En uiteindelijk heb ik me aardig vermaakt omdat ik door deze tour mijn eigen kennis kon testen van de tropen en die blijkt best wel goed te zijn. (zelfs af en toe zo goed dat ik samen met de gids dingen stond uit te leggen :p)

Maar goed toen kwam er een einde aan een lange en vermoeiende dag. We gingen heerlijk een nachtje in een hotel slapen en dat voelde erg goed. Eindelijk die natte kleren uit, hete douch en bijna direct in slaap gevallen.
Toen was het woensdag en na afscheid van Elizabeth te hebben genomen (ze bleek achteraf geen eind 20 te zijn, wat ik dacht, maar 44! en ze had al een zoon van 20!) heb ik de bus terug naar Tilaran genomen waar ik Jorn en Charlotte ontmoette. Toen begon onze reis naar het Noorden. Het was snikheet, maar het verliep wel goed. We namen locale bussen en die sloten aardig goed aan gelukken.

Maar dan kom je bij de grens. En als er iets is wat ze hier in centraal amerika niet begrijpen is het plaatsen van simpele bordjes om de weg te wijzen. De grens overgang was zo'n 200 meter lang met allemaal rare gangetjes waar je uiteindelijk weer door een gat in een heg moest kruipen etc. En de volgorde was ook niet helemaal duidelijk. Aan de costa ricaanse kant was het nog wel te doen, maar toen we uiteindelijk in Nicaragua waren begon het pas echt vervelend te worden. We werden van hot naar her gestuurd en de hele tijd lastig gevallen door taxi chauffeurs die je proberen voor hun te winnen. Uiteindelijk hadden we alle stempels en tax betaald en besloten we dat we met een taxi verder gingen want blijkbaar waren de bussen al weg. Uiteindelijk was dit dus niet het geval, ze zeggen dat de bussen weg zijn zodat je hun taxi neemt. We waren bijna bij de taxi toen we werden overvallen door nog meer taxi chauffeurs die ons allemaal graag naar Granadas wilde brengen. En toen kwam er ook nog eens buschauffeur bij die zij dat er nog wel een bus ging en dit was veel goedkoper. En toen begonnen die mannen opeens als een soort gieren te vechten. Ik zat in een dilemma, zou ik gaan huilen of lachen. Uiteindelijk heb ik besloten te lachen en ik kon ook niet meer stoppen daarna :p. Om van het gedoe af te zijn en zo snel mogelijk naar Granada te gaan zijn we toch met de taxi gegaan die ons 3en voor 40 dollar meer dan een uur lang naar de plek van bestemming heeft gereden. Deze rit zelf was ook nogal een ervaring, maargoed, ik was blij dat we in ieder geval op weg waren en eindelijk kon genieten van het landschap daar. En toen waren we er eindelijk, hostel uitgezocht en savonds lekker gaan eten. En toen was het deze morgen geworden, super warm dus, de anderen (Jorn vooral) liggen nog in bed :p. Vandaag gaan we het stadje een beetje verkennen en kijken of we nog op het eiland in het meer kunnen komen.

Zo dit was zo ongeveer mijn verhaal. Het is weer heel erg lang geworden en nog steeds incompleet af en toe. Maar het is een overzicht. Ik ben blij dat we eindelijk hier zijn gekomen maar ik zal het niet aanraden als je maar voor een paar dagen wilt gaan. Veel te veel gedoe. En de mensen zijn hier nog gehaaider dan in Costa Rica als het om vervoer en verkoop gaat. Maar het land is dan wel weer erg mooi. Ik ben wel erg blij met de anti muggen roller die ik heb meegenomen, want die beesten zitten hier dus wel veel.
En nu ga ik stoppen, even kijken in wat voorn staat de anderen zijn en hopelijk wat meer van de stad ontdekken vandaag. Tot snel weer!
Liefs, Marloes