Home again!

Hoi allemaal,
Nou dit zal dan mijn laatste verhaal zijn voorlopig, want ik ben weer veilig in Nederland aangekomen! Hier na zal ik jullie wel een tijdje niet meer lastig vallen :)

Ik ben woensdagochtend geland op Schiphol na een vliegreis van in totaal 16 uur. Maar daaraan vooraf was ik eigenlijk al bezig vanaf zaterdag om naar huis te komen.
Het was nog steeds de vraag of er een auto die dag richting de hoofdstad zou vertrekken. Maar uiteindelijk werd het toch een lift naar de stad Fianarantsoa waar ik dan zondag een taxi busje naar Tana zou nemen. Zaterdagochtend om 8 uur stond ik klaar met al mijn tassen en begon het afscheid nemen. Dat viel me nog echt wel zwaar. Ik heb zoveel mensen leren kennen van wie ik niet weet of ik ze nog een keer zal zien. Maar afscheid nemen van Martina en Hanitra was toch wel het zwaarst wat ik moest doen. We hielden het wel een beetje luchtig want er waren natuurlijk al lang plannen gemaakt om elkaar snel te zien, in Duitsland en in Kroatie! Dus net als vorig jaar vertrok ik niet met een heel bezwaard gevoel van het afscheid, maar met een lichte hoop en nieuwsgierigheid naar waar onze wegen elkaar weer zullen kruisen!
In Fianarantsoa aangekomen ben ik eerst naar mijn hotel geweest, waar ik even heerlijk heb uitgerust en heb genoten van de privacy. Dat had ik wel gemist de afgelopen maanden. Toen ben ik op zoek gegaan naar het station waar ik mijn ticket moest kopen. Na wat hulp van een bekende (een van de vrijwilligers van CVB die ik tegen kwam) heb ik de plek uiteindelijk gevonden, maar helaas waren de tickets voor zondag al uitverkocht. Dus maar eentje voor maandag gekocht. Dat gaf me een heerlijke dag extra in Fianar. Maar meer dan lekker gegeten en even kort rondgewandeld heb ik niet gedaan ;)

Dus maandagochtend brak aan met een alarm om 5:15! Het taxi busje vertrok natuurlijk uiteindelijk pas om half 8, maar ik had een plek achterin en ik zat niet eens meer met mijn knieeen tegen mn oren aan!
De rit was lang, zo'n 10 uur, maar te doen. Ik voelde wel heel duidelijk dat ik elke kilometer dichtbij huis kwam, wat me blij maakte. Maar tegelijkertijd bij elke kilometer ook wat verder weg was van het leven wat ik in 3 maanden daar had opgebouwd. En dat maakte me ook wel een beetje verdrietig.
In Tana aangekomen (in het donker in de buitenwijken van de stad) kwam ik erachter dat mijn reservering voor het hotel niet door was gekomen toen ik daar aankwam met een taxi. Maar gelukkig was er nog eentje in de buurt, die eigenlijk veel rustiger en beter was. Dus daar was ik niet om getreurd en ik had een heerlijk diner voor 1 ;)

En toen was het opeens dinsdagochtend en begon ik toch wel een beetje zenuwachtig te worden, ik was natuurlijk weer veel te vroeg klaar met alles inpakken en organiseren. Toen ben ik maar even nog de stad in gegaan, maar ik vergeet elke keer weer dat dat niet betekend dat je even rustig kunt wandelen en nadenken dus was ik erg snel weer terug op mijn kamer. Uiteindelijk rond 12 uur het hotel verlaten en een taxi gezocht. Die heeft me naar het vliegveld gebracht. Dit was ook weer een ervaring apart, want de taxi leek nog het meest op een heel oud botsautootje.
Het was toch wel goed dat ik wat eerder ben weg gegaan want het duurde alsnog een uur voordat we er waren.
Het hele verhaal van inchecken en paspoort controle duurde lang maar verliep wel goed gelukkig. En toen eindelijk, zat ik in de lucht op weg naar Mauritius! Dit stukje van de reis was niet heel erg comfortabel maar duurde gelukkig niet lang. De reis naar Parijs duurde 10 uur maar verliep dan ook wel weer heel snel! Ik zal jullie maar niet teveel vervelen met details. Dus s ochtend aangekomen om 6 uur na een gebroken nachtrust, vertrok het volgende vliegtuig om 8 uur.

En toen na al die lange reis dagen landde ik om 9 uur op Schiphol. En daar stond me nog een verassing te wachten, want nadat ik mijn moeder en zusje al kon zien door de glazen wand, liet mijn tas maar op zich wachten bij de bagage band. Na ongeveer een uur ben ik naar de balie gelopen met een ander stel die het zelfde probleem had. Wat bleek, onze tassen waren nog in Parijs. Door de korte overstaptijd hebben ze die niet op tijd kunnen laden. Maar ze verwachtte ze nog later die dag. Dat was een beetje een domper op mijn terugkomst maar het was wel fijn om iedereen eindelijk weer in de armen te kunnen sluiten. We besloten om na het bezoek aan mijn oma in de buurt, nog even weer langs de rijden s middags en toen bleek mijn tas er wel te zijn! Dat was wel even geluk hebben, anders zouden ze hem op moeten sturen. Dus nu mét tas konden we Amsterdam eindelijk met een goed gevoel verlaten op weg richting huis. Het was een lange en vermoeiende dag, maar het zeker waard!
Dus nu zijn we aangekomen bij vandaag, na alweer een dag thuis te zijn geweest. Alles is weer een beetje op orde al is het nog steeds wel wennen hoor. Zoals ik al eerder zei heb ik zoveel indrukken en ervaring gehad de afgelopen maanden dat het nog wel even een tijdje zal duren voordat ik weer helemaal gewend zal zijn hier, maar het is een goed begin.

Ik wil jullie allemaal weer hartelijk danken voor het volgen van mijn verhalen. Het deed me erg goed om te horen dat het graag gelezen werd en de reacties waren heel erg fijn. Voorlopig ben ik nog niet van plan weer naar het buitenland te gaan. Eerst maar eens afstuderen nu ;) En dan zien we wel verder! Ik zit er aan te denken om een Master te gaan volgen in Wageningen dus dan komen er waarschijnlijk nog genoeg avonturen bij, maar dat zien jullie dan wel weer. Voor nu, tot ziens!
Liefs, Marloes