Ankarafantsika, birthday and finished fieldwork!
Blijf op de hoogte en volg Marloes
09 Juli 2013 | Madagascar, Ranomafana
Het is al weer even geleden sinds mijn laatste verhaal. Niet dat ik het hier zo druk heb gehad de afgelopen week, maar mede dankzij stroom en internet storingen en het falen van mijn eigen laptopadapter heb ik niet eerder wat kunnen schrijven. En er is weer veel om over te vertellen denk ik.
Misschien het beste om te beginnen 2 weken geleden toen onze trip naar het Noord-Westen van Madagascar begon. Dit idee ontstond omdat Iris, Bas en Sjoerd nog 2 weken in het land zouden zijn en ze graag nog twee andere gebieden wilden onderzoeken. Aangezien ik al bijna klaar was met al mijn veldwerk en zelfs als ik terug was nog een maand over had besloot ik met ze mee te gaan. Als snel werd dat gevolgd met Martina die het zelfde besloot en daarna Tara en Jonno (de andere Nederlandse studenten). Dus toen gingen we op weg met een groep van 7 mensen! 6 Nederlanders en een Kroatische, dat mocht wat gaan beloven. Aangezien het wel voor onderzoek was had ik aangeboden wat mee te helpen daarmee en daarom besloten Martina en ik ook mee te gaan kamperen die dagen. Goed, vertrokken op maandag rond een uur of 8 richting Tana (hoofdstad Antananarivo), het eerste deel van de trip. We hadden een chauffeuse dit keer en al snel merkte we dat ze echt uitstekend kon rijden. Langzamerhand begonnen we te ontspannen en te genieten van onze reis, want sinds ons laatste incident met een chauffeur waren we allen toch wel een beetje angstig geworden op de weg. De reis verliep erg soepel (voor zover dat kan op deze kronkelige wegen vol gaten). We arriveerde in Tana rond een uur of 5 waarna we eerst langs de MICET office reden (het kantoor dat alle vergunningen en visas regeld voor buitelanders) om wat spullen van Iris haar team op te slaan en vergunningen te halen. We waren ondertussen allemaal erg hongerig en moe dus erg blij toen we een uur later op de stoep van ons hotel Sakamanga stonden. Dit is werklijk een supergaaf hotel, het bestaat uit een verzameling gebouwen die met kleine trappetjes en gangetjes met elkaar verbonden waren. Het deed me een beetje denken aan een Harry Potter kasteel. Allerlei ouderwetse Malagasiche werktuigen en fotos hingen aan degekleurde muren wat een gezellige uitstraling gaf. En toen kwam het leukste, door een kleine misvatting kwamen Martina en ik terecht in een van de luxere kamers voor een hele goedkope prijs. Deze artistieke kamer was helemaal beschilderd als een onderwater wereld, compleet met zeedieren en kleine geheime kastjes waar je schatten in kon vinden. We hadden hier erg geluk mee merkte we al snel. Die avond hebben we voornamelijk besteed aan het internet, skypen etc. We hadden een heel lekker diner. Helaas de volgende ochtend was bijna iedereen er ziek van. Blijkbaar bakken ze hier frietjes in een ander soort olie en daar konden onze magen en darmen helaas niet tegen..
De dag erna was dan ook een best wel vervelende rit naar het Noord-westen van nog eens 8 uur rijden. De lange tochten waren we ondertussen wel gewend aan geraakt. Maar toch was ik erg blij toen we er rond half 6 eindelijk waren. Met 7 mensen al die tijd in een auto zitten was toch wel een beetje veel gevraagd. De rit zelf was fantastisch door weer een ander landschap. Dit maal met veel minder rotsen viel me op maar net zo weinig bos helaas. Je kon hierdoor goed de hoeveelheid erosie waarnemen want geen enkele heuvel was gaaf meer, ze hadden allemaal verzakte delen waar het tekort aan wortels van beplanting de grond deed wegzakken. In Ankarafantsika aangekomen zagen we gelukkig iets meer bomen. De kampeerplaats bleek echt heel goed geregeld te zijn. We konden daar in een soort bungalow tentjes voor 2 personen verblijven. En al snel stond ons eigen kampje gereed. De sifaka lemuren kwamen ons al snel bekijken, die leefde in het bos naast het kamp. Het was echt een heel stuk warmer hierzo vlak bij de kust, zelfs in de avond en dat was weer even wennen na een weekend in Ranomafana te zijn geweest. Het eten savonds was erg lekker maar helaas werd ik ziek die nacht. Ik ben 2,5 dag ziek geweest en daardoor best wel wat gemist van de omgeving. De andere hadden ondertussen een rondwandeling rond het meer gemaakt op zoek naar krokodillen. Maar helaas niets gevonden. Ze zijn er wel werd ons verzekerd.
25 Juni was het onafhankelijkheids dag van Madagascar en ons werd gewaarschuwd dan niet in Tana te zijn wat het kon nog wel eens uit de hand lopen voor buitenlanders. Gelukkig waren we toen al in Ankarafantsika en is ons verder niets overkomen. 3 van ons zijn die avond wel naar het feest in het dorp gegaan maar ik besloot uiteindelijk niet mee te gaan. Niet omdat het me gevaarlijk leek, maar omdat ik dus ziek was.. Later hoorde we dat het heel gezellig was en dat ze alleen maar met de kinderen aan het dansen zijn geweest! Ik ben nog wel even een klein stukje gaan wandelen met de anderen langs de weg omdat nachtdieren te spotten, de zonsondergang te zien en de lampionnenoptocht van de kinderen, maar was toch wel blij dat ik daarna lekker in bed lag. Donderdag heb ik voornamelijk gelezen toen de andere de boottocht over het meer maakte maar ik heb wel een hele lieve baby sifaka lemure gezien in de armen van zn moeder vlak bij onze tent!
Vrijdag voelde ik me wel weer een stuk beter dus besloot ik mee te gaan met de canyon hike. Het eerste deel ging door het secundaire bos vlakbij de kampeerplaats. Het werd ondertussen erg warm en ik ging behoorlijk langzaam.. We hebben wel een spotif lemure gezien onderweg. Na het bos kwam het open gedeelte in de volle zon over de grasvlakte richting de canyons. Dit deed me erg denken aan een amerikaanse prairy. Uiteindelijk waren we dan bij de canyon aangekomen, we bleken dus boven aan uit te komen. Wat ons een prachtig uitzicht gaf over de verre omgeving en de gekleurde zandformaties in de canyon zelf. Na natuurlijk veel fotos te hebben genomen zijn we er in afgedaald en konden we dit schouwspel van dichterbij bekijken. De zon was ondertussen al hoog aan de hemel komen te staan dus het hitte begon wat ondraagbaar te worden. Toen begon de tocht omhoog weer en rond een uur of 1 waren we terug bij het kamp voor lunch. Deze tocht had toch wel veel van me gevraagt dus de belofte die ik had gedaan om de andere te helpen met hun onderzoek heb ik helaas niet kunnen waarmaken. Ze hebben zelf veel resultaten kunnen krijgen gelukkig door vaak of de hele dag of halve dagen het bos in te gaan na een hike. Die avond zijn we nog wel een rondje om het meer gaan lopen om krokodillen te spotten. We zagen heel veel kameleons. De neushoorn kameleon (ik weet niet of dit de goede naam is, vertaald vanuit het engels) die voornamelijk hier voorkomt hebben we veel gezien, net als slangen. En uiteindelijk bij het meer zagen we een lichtje over het water drijven wat later onze krokodil bleek te zijn!
Zaterdag besloot ik met Tara en Jonno naar het dorp te wandelen om water te halen en het dorpje te zien. Dit was uiteindelijk niet zo n goed idee, omdat de weg in de volle zon lag.. uiteindelijk, na ongeveer een kwartiertje in het dorp te hebben besteet, bezweet kwamen we weer terug in het kamp voor lunch. Die dag hebben we verder niet veel gedaan. Savonds hadden we weer een nighthike, dit keer met gids. En hij nam ons mee met een taxi brusse naar het dorpje! Als we dat eerder hadden geweten waren we die ochtend niet de zelfde weg gaan lopen voor water.. Maarja zoals het wel vaker gaat hier, is het af en toe erg chaotisch hier. De hike bleek uiteindelijk ook niet weer terug naar ons kamp te leiden maar juist verder weg. We hebben we veel interessante dieren gezien, we zochten voornamelijk naar de bladstaartgekko. Die hebben we nog wel gespot uiteindelijk maar zonder staart helaas. Wel hebben we een schattige mouse lemure gezien die nu op de foto staat met een klein appeltje in zn handen. Toen bleek onze gids opeens in het dorp te bljiven dus moesten we zelf terug langs de weg. Ons werd altijd gezegd dat dit niet zo handig is als buitenlanders in het donker.. Dus we voelde ons niet heel erg behagelijk. Maar we waren met 7 en de tocht verliep uiteindelijk best snel, als je maar leuke dingen hebt om over te praten. We hebben onderweg ook nog een boa gespot! Mijn eerste grote slang hier, die natuurlijk uitgebreid werd gefotografeerd.
Zondag was alweer onze laatste dag in Anakarafantsika en in de ochtend hebben we een beetje rondgekeken in het kamp, kameleons gespot en sifaka lemuren gezien. In de middag zijn we nog met 5 van ons rond het meer gelopen om te kijken of we de krokodil nog konden zien in daglicht. Het was een mooie wandeling maar helaas niets gezien. Later bleek dat de andere 2 die achterbleven om te gaan vissen hem wel hadden gezien en ons aan de overkant. Dus er is een foto gemaakt waarop je de krokodil ziet en ons aan de andere kant van het meertje.. En wij zagen het niet! Helaas! Rond de avond was iedereen weer terug. Er was een soort afscheidsfeestje geregeld door onze gids in een nabij restaurantje. Dit was een geweldige avond. Er waren wat hapjes geregeld en het kleine zaaltje was leeggehaald om te dansen. Het voelde een beetje gek als wij daarbinnen stonden en de rest van het dorp stond buiten te kijken. Het was veel te klein voor het dorp dus de bewoners werden niet binnengelaten. Gelukkig wat later mochten alle kinderen wel naar binnen. Zo stonden we daar met zn 7even omringt door dansende kinderen. Je kon nauwelijks je voeten verzetten omdat je dan op kleine teentjes zou stappen. En verlegen waren ze ook niet, als snel had iedereen ongeveer 5 a 6 kinderen aan zn benen en handen hangen. Vertederd staarde we naar alle kleine opgewonde gezichtjes en ze bleven maar dansen en ons nadoen! Zoveel energie hadden wij vazas niet hoor.. Toen diep in de nacht de kinderen eindelijk gingen slapen hebben we wat andere mensen binnengelaten en met Martina en Bas zijn we de hele nacht doorgegaan met dansen. Het duurde zolang omdat iedereen het zonde vond om te stoppen als er nog genoeg benzine in de generator zat! Dit was een van de weinige momenten voor de dorpelingen dat er elektriciteit was, en daar maakte ze graag gebruik van. En wij vonden het erg gezellig. Na een hele korte nachtrust, waarna we ons natuurlijk hadden verslapen moesten we heel erg snel onze spullen pakken want de auto stond al te wachten! Dit werd een interessante rit, want behalve de spierpijn sloeg ook de vermoeidheid erg in. We konden niet wachten weer in Tana te zijn.
Na een lange rit konden we dan eindelijk douchen. Die avond zou onze laatste avond zijn met Iris, Bas en Sjoerd en we hebben een heerlijk diner gehad (dit keer maar zonder frietjes..). Iedereen was wel ontzettend moe dus laat werd het niet. De volgende ochtend hebben we met elkaar ontbeten en toen brak het moment van afscheid nemen aan. De andere zouden nog een weekje veldwerk doen in Andasibe (ten oosten van Tana) en dan zouden ze weer terug naar nederland vliegen. Wij (Martina, Tara, Jonne en ik) namen een auto terug naar Ranomafana. Dit was nog even een heel gestress om te regelen maar uiteindelijk lukte het. Aangezien we niet ergens optijd hoefte te zijn, zijn we eerst nog langs een hele grote supermarkt gereden om wat inkopen te doen. Dit was een hele ervaring, want je stapt een soort warenhuis in die je zou kunnen plaatsen in Europa. Dit verwacht je totaal niet in Madagascar.. Met al onze spullen propte we ons in het autootje (weer met een chauffeuse) en gingen we weer op weg naar het zuiden. Het was een soepele rit, ze reed dan misschien wel veel langzamer dan de andere chauffeurs die we hadden gehad, maar het voelde heel veilig. Hoe dichterbij Ranomafana we kwamen hoe kouder en regenachtiger het werd.. We voelde onze stemming alweer veranderen. Uiteindelijk hebben we avond eten gehad in een lokaal restaurantje rond 9 uur savonds. Dat was ook weer een hele beleving. Daarna duurde het nog ongeveer 2 uur, waarin we niet mochten stoppen want de meeste overvallen gebeurde daar snachts.. Dat was niet echt heel fijn om over na te denken. Maar uiteindelijk om half 12 in de avond kwamen we aan in de regen bij ValBio. Het eerste dat we allen dachten was; we willen terug! Maar gelukkig is het de dagen erna droog gebleven en hebben we veel zon gehad zo het was goed uit te houden.
Woensdag heerlijk bijgekomen van onze reis. We hebben presentaties bijgewoond van de study abroad studenten over hun onderzoek de afgelopen maand. Dat was erg interessant. Die avond was er een afscheidsfeestje georganiseerd voor hun. En tevens een mooi moment vast mijn verjaardag te vieren voor de volgende dag! De dag voor onze aankomst was er een groep tandartstudenten uit amerika gearriveerd. Die blijven hier voor ongeveer 3 weken dus het is weer lekker druk. Met een paar van hun zijn we nog in de nacht gaan lopen en ik beleefde een perfect verjaardagsmoment om 12 uur snachts toen het 4 juli was! De sterren waren geweldig die nacht! We hebben ons weer lekker kapot gedanst. Op mijn verjaardag zelf heb ik eerst de study abroad uitgezwaaid sochtend en toen een heerlijk rustige dag beleefd, afgewisseld met lezen in de zon, kletsen met iedereen en telefoontjes met thuis plegen. Martina was ondertussen onze nieuwe roommate geworden dus het was heel gezellig op onze kamer. Voor het avondeten was er speciaal lekker eten geregeld voor de onafhankelijkheids dag van amerika en tegelijkertijd natuurlijk mijn verjaardag. Ze hadden heel lief balonnen op onze tafel gelegd en natuurlijk ontbrak een mooie verjaardagscake en een cadeautje niet! Het was echt een hele fijne avond die we afsloten met een film! De dagen erna hebben we voornamelijk computerwerk gedaan met zn alle. Op maandag zou iedereen weer beginnen met zijn of haar veldwerk. Ondertussen ging helaas de adapter van mijn computer kapot. Maar ik kan gelukkig de hele tijd een laptop van iemand anders lenen, dat is heel fijn.
Maandagochtend vertrokken Martina, Tara, Jonno en Hanitra het veld in en ik had een gesprek met mijn gidsen over het werk dat we de komende twee weken zouden doen. Dit bleek niet veel te zijn. We besloten uiteindelijk vandaag naar een gebiedje vlakbij te gaan.
Dit pakte wat anders uit in de praktijk. Enthousiast na 3 weken “vakantie” te heben gehad wilde ik graag weer het veld in. Uiteindelijk konden we om 9 uur een lift krijgen naar beneden maar bij het punt aangekomen om toestemming te vragen bleek dat niemand wist waar de boompjes waren gepland.. Dat was een teleurstelling dus besloten we weer terug naar ValBio te gaan. Daar aangekomen kwam ik er na kort overleg achter dat de overgebleven gebieden veel t ever weg liggen, aan de oostkust ongeveer 5 uur rijden. Aangezien dit niet relevant is voor mijn onderzoek hebben we deze gebieden geschrapt. En toen kwamen we tot de conclusie dat mijn veldwerk dus nu al over is!
Aan de ene kant voelde dat wel goed, maar tegelijkertijd voelde ik me er wel schuldig over. Wat moet ik nu doen de komende weken! Gelukkig had ik al een mooi lijstje opgesteld met wat er nog gedaan moest worden en daar ga ik vanaf morgen flink mee bezig. Om even een beeld te scheppen van wat ik nog ga doen; eerst een gesprek met een medewerker van ValBio om een helder beeld te scheppen of er echt geen andere gebieden meer zijn. Verder ga ik de komende weken verder met data analiseren, bodemmonsters onderzoeken, berekeningen uitvoeren, literatuur referenties zoeken en kwekerijomstandigheden van de boompjes uitzoeken. Dit lijkt me wel weer even wat werk voor de komende weken. Ik ga veel gesprekken houden met iedereen die erbij was tijdens het planten, zodat ik een goed beeld krijg van de omstandigheden en verder heb ik altijd nog wel schoolwerk van afgelopen perioden te doen. Dus vervelen zal ik me zeker niet! Wel zat ik even in over te weinig beweging krijgen, maar ook dat heb ik opgelost. Donderdag ga ik gezellig met Hanitra het bos in voor haar onderzoek en de volgende weken als Tara en Martina terug zijn ga ik af en toe met hun het bos in. Zo dat is wel genoeg over het werk.
Ik heb het nog steeds erg naar mn zin hier, al zie ik een beetje tegen de komende weken op. De eerste 2 maanden waren geweldig hier, met veel veldwerk en het reizen naar andere delen van Madagascar. Ik vind het reizen toch het leukste deel. Maar helaas is dat niet waarvoor ik hier hier uiteindelijk ben gekomen dus er is weer werk aan de winkel! Ik ga er zeker nog even wat van maken de komende weken en de tijd zal wel voorbij vliegen als je het druk hebt. We zijn van plan om volgende week in het weekend met het groepje nog even naar de oostkust te gaan voor 2 dagen. Het lijkt me gaaf om deze kust ook te kunnen zien. Helaas kunnen we er niet zwemmen vanwege de haaien.. Goed dan zal ik er weer een eind aan breien. Ik denk dat ik de de komende weken niet veel te vertellen zal hebben dus het kan weer even duren voordat ik weer schrijf. Ik hoop dat ondertussen in Nederland het zomerweer dan eindelijk is aangebroken en wens iederen (alvast) een hele fijne vakantie toe! Veloma en Mastua, Marloes
-
09 Juli 2013 - 20:28
Ma En Pa:
Wat een waanzinnig verhaal, de komende weken kun je naast de genoemde activiteiten natuurlijk ook nog de entomologische varieteit op de aanplant meten. Dat heeft natuurlijk niets met je project te maken maar het houdt je lekker bezig. Zwemmen tussen de haaien kan best wel omdat de meeste haaien alleen territorium aanvallen doen voor zover het rifhaaien betreft. Wel is het zo dat zo'n aanval bedoeld is om soortgenoten af te schrikken dus je ziet er dan wel wat lek uit. Bladstaartgecko's vallen uit in de herfst dus vandaar je exemplaar zonder staart. Misschien is een gebitscontrole ook een mogelijkheid zolang het dental team in de buurt is of kunnen ze alleen treken? We missen je xxxxxx -
09 Juli 2013 - 22:55
Annemiek:
Ha Marloes,
Nog van harte met je verjaardag. Zo te lezen ben je al aan een fantastisch nieuw jaar begonnen en we wensen je toe dat het zo zal blijven! Ga nog maar lekker genieten, want het gaat echt wel snel hé?!
Lieve groet, ook van Hans -
10 Juli 2013 - 12:34
Els En Gertjan:
Nou lezen we dat je jarig bent geweest en je hebt niet eens een uitnodiging gestuurd! nou ja, we hadden die dag al iets, dus we konden toch niet komen.... Nog gefeliciteerd!
De betrekkelijke rust die je de komende weken hebt lijkt ons aan de ene kant wel lekker, maar aan de andere kant kun je ook lekker heimwee kweken in al de tijd die je hebt om na te denken. Hou je zelf maar goed bezig. Dat zal ook wel lukken, want steeds komen en gaan er mensen daar bij jou, dus jij blijft wel bezig. Succes nog even. Over een paar weken zit je alweer in ons kleine kikkerlandje waar geen hobbels op de weg liggen en er geen slangen (nou ja, een enkele addertje misschien) , haaien of krokodillen zijn. -
10 Juli 2013 - 15:11
Nel Riemers:
Hey Marloes,
Allereerst natuurlijk gefeliciteerd met je verjaardag. Ik ben blij dat je het toch een beetje heb kunnen vieren en het was zo te lezen best gezellig. Wat maak je veel onbekende en spannende dingen mee. Fantastisch!! Vreemd dat je het nu relatief rustig hebt, maar jou kennende zal je toch wel actief aan de gang blijven. Geniet nog even van alles daar en zuig alle ervaringen in je op, zodat je thuis met een heel goed gevoel kan terug kijken. Groetjes,
Nel -
25 Juli 2013 - 13:36
Peter Brink:
Beste Marloes,
Via deze ongebruikelijke en onpersoonlijke weg wil ik je aandacht vragen voor het volgende.
Als voormalig medewerker rioleringsbeheer van de gemeente Nijmegen raakte ik zo’n 13 jaar geleden gefascineerd door de diversiteit van rioolputdeksels in de stad. Ik begon deze deksels te fotograferen vanwege hun afbeeldingen, vormen en bijzondere teksten. Inmiddels is deze verzameling opgelopen tot ruim 1300 foto’s uit 110 verschillende landen.
Collega’s, vrienden en bekenden sturen mij geregeld een foto van een putdeksel die zij in het buitenland zien. Een gedeelte hiervan staat ook op mijn website, www.brink-rioolbeheer.nl .
Nu heb ik een doel. Ik wil namelijk een boek gaan uitbrengen met daarin foto’s van rioolputdeksels uit alle landen van de wereld. Een hele opgave, maar niet onmogelijk. Daarbij kan ik jouw hulp heel goed gebruiken.
Mijn concrete vraag is dan ook: Wil je mij helpen om mijn doel te realiseren? Wil je voor mij in de buurt van je werk/woonomgeving, of tijdens je reizen door het land, een foto maken van een rioolputdeksel? En deze foto(s) dan ook digitaal aan mij doorsturen. Voorbeelden van foto’s vind je op mijn homepage. Indien mogelijk rekening houdend met de zon (schaduw op de foto). Graag verneem ik dan ook in welke stad/plaats de foto is gemaakt.Je bijdrage zal in het boek worden vermeld. Indien je dit niet wenst, dan hoor ik dat graag van je.
Op voorhand wil ik je reeds bedanken. Ik zie je reactie/foto(s) met belangstelling tegemoet. Verder heel veel plezier op Madagascar!
Met vriendelijke groet,
Peter Brink
-
03 Augustus 2013 - 19:51
Marloes Fröling:
Beste peter brink,
excuses voor de late reactie maar de internet verbindingen zijn niet zo denderend in madagascar. Ik vind het een bijzonder verzoek en wil er graag aan meewerken. Ik moet helaas wel vermelden dat de kans om rioolputdeksels te vinden in madagascar nihil is, ik heb nog geen plaats gezien waar ze aan rioleringen doen. Nu vlieg ik aanstaande dinsdag alweer terug naar nederland en ben daarvoor nog een dag in de hoofdstad. De kans is daar wat groter om er een tegen te komen, dus ik ga mijn best doen.
met vriendelijke groeten, marloes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley